Ewa Bauer "W nadziei na lepsze jutro"

Wydawnictwo Radwan

data wydania 2011

stron 164

ISBN 978-83-7745-120-5

Lubię czytać tak dobrze napisane powieści obyczajowe jak debiutancka powieść Ewy Bauer. Książka ma bardzo intrygujący tytuł - przecież każdy z nas marzy, aby jutro było lepsze od dziś, aby zaczęły spełniać się te najskrytsze marzenia. A o czym opowiada autorka ? O kobiecie - takiej zwyczajnej jak każda z nas, którą  los niemiłosiernie doświadcza. Ale ona jednak ciągle nie tonie, tylko walczy daje radę iść do przodu, choć kłody lecą pod nogi.

Anna Kalinowska po niezbyt udanym narzeczeństwie z Krzysztofem ( i dobrze, że się rozpadło, bo na co kobiecie pijak?!) wpada w ramiona Roberta. Łączy ich uczucie szczere i głębokie - czego konsekwencją jest ślub. Oboje są ze sobą szczęśliwi, ale Ania marzy o dziecku. Poronienie powala ją na kolana - bardzo je przeżywa i to jest przyczyną kryzysu - ona obwinia (niesłusznie jego) a on przeżywa wszystko na swój sposób. Pomaga im terapia małżeńska - pytanie na jak długo ?

Dalszych losów nie chcę zdradzać, ale tę parę czeka jeszcze wiele !

Ewa Bauer bardzo wyraziście wykreowała swoich bohaterów. Autorka przeczy określeniu kobiet jako słaba płeć. Na przykładzie Anny widać, że ona jest raczej tą silną płcią - a Robert to mięczak. Szybciej się poddaje, popełnia błędy - bo to głupie mając taką wspaniałą żonę i ulec przygodzie na chwilkę, chyba tylko po to, aby połechtać mile swoje męskie ego i pokazać na co go jeszcze stać! Czy to nie totalny idiotyzm ? Ech faceci ! Potrafią zniszczyć jedną chwilą coś, co budują długie lata ! Krytycznie ocenię też zgodę Ani na gościnę "byłej" Roberta. Nie można ufać kobiecie w sytuacji Sabiny. Anna jednak wierzyła ślepo - no tak uczucie czasem przesłania oczy. Doceniłam metamorfozę Roberta - zebrał u mnie punkty za psa, ale mimo wszystko ja bym nie zaufała ponownie.

Książka jest napisana jak na debiut doskonale. Akcja jest bardzo dynamiczna i na niewielu objętościowo stronach dzieje się naprawdę bardzo wiele. Narracja jest trzecioosobowa, a w powieści nie ma zbyt wielu dialogów - lubię taki styl. Pomysł na fabułę jest oryginalny, brawo dla debiutantki, która nie powiela wzorców powtarzających się już kiedyś. Powieść jest niby lekka, ale mnie zmusiła do pewnych refleksji - oczywiście nad zachowaniem facetów - czemu są tacy płytcy czasami i czego do myślenia nie używają chwilami mózgu ?

Niestety nie spodobała mi się okładka - myślę, że kojarzy się bardziej z kryminałem niż powieścią obyczajową.

Zakończenie  powiem z ręką na sercu mnie zaskoczyło i to bardzo. Liczyłam, że Anna jednak nie dokona tego, co zrobiła i jestem ciekawa z kim spędzi dalsze życie. No, ale powieść kończy się napisem koniec tomu I. Więc liczę na przeczytanie kolejnych losów tej bohaterki, bardzo mi bliskiej i chwilami zachowującej się bardzo podobnie jak ja. Polecam lekturę kobietom i tym młodym i tym dojrzałym. Warto się w nią zagłębić !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Radwan .