Nike Farida "Panna młoda"

Wydawnictwo Prószyński i S-ka

data wydania 2014

stron 432

ISBN 978-83-7961-026-6

seria Róża pustyni

 

W świecie różnych kultur

 

"Panna młoda" autorstwa Nike Faridy to pierwszy tom  libijskiej trylogii autorstwa Polki, która przez wiele lat mieszkała w Libii. To sprawiło, że w wyjątkowy, niezwykle autentyczny i dokładny sposób opisała rzeczywistość świata dla nas Europejczyków egzotycznego, ale tajemniczego, owianego masą mitów.

Akcja książki rozgrywa się na Bliskim Wschodzie m.in. w Libii, Egipcie, ale i w Polsce, Włoszech czy Anglii. Bohaterowie to ludzie w przeróżnym wieku wywodzący się z różnych kultur, wyznający odmienne religie. 

Na pierwszy plan wysuwają się dwie rodziny: Barbary, która wyjechała z komunistycznej Polski do Londynu, gdzie poznała swojego amerykańskiego męża Jeremiego oraz pewnej polskiej pary, która wyjeżdża do pracy na kontrakt do kraju rządzonego przez Kaddafiego. W tym miejscu zamilknę jeśli chodzi o treść książki bowiem jest ona tak barwna, tak dynamiczna, że trudno ją ująć w kilku zdaniach. Skupię się raczej na wrażeniach. Otóż książka bardzo, bardzo mi się spodobała. Zasłużenie postawiłam jej najwyższą z możliwych not. Treść mnie po prostu zaczarowała. Zabrała do świata, który mnie fascynuje, który jest niczym bizantyjska mozaika. Na fabułę składa się bardzo wiele wątków, które są ze sobą udanie i zgrabnie połączone. Czytając nie dotyka nas uczucie zagubienia w treści co jest przy tak rozbudowanej fabule wielkim moim zdaniem plusem. Autorka wspaniale przedstawiła emigracyjną rzeczywistość osób udających na placówkę do arabskiego kraju. Bohaterowie z czasem wtapiają się w tamtejszą rzeczywistość, poznają kulturę i zwyczaje, jakie panują na Bliskim Wschodzie, ale i są naocznymi obserwatorami rozgrywającej się na ich oczach burzliwej historii państw leżących na południowym brzegu Morza Śródziemnego. Tak, historia jest bardzo mocno wpisana w fabułę tę książki, co również bardzo lubię. Nike Farida zdecydowane inaczej niż inne autorki przedstawiła świat arabskich kobiet. Nie są one nieszczęśliwe, bite czy ciemiężone przez mężów. Żyją w dostatku, cieszą się luksusowymi towarami, a gotowanie sprawia im wielką radość. Owszem, żyją w swoim świecie, na weselu bawią się w swoim gronie, mają wydzieloną część domu do dyspozycji, ale nie wydają się nieszczęśliwe czy smutne.  Libijczycy zaś to przystojni mężczyźni, którzy potrafią być romantyczni, ale i mocno angażują się w Świętą Wojnę i terroryzm. 

Zagłębiając się w tę lekturę mamy okazję znaleźć się na arabskim weselu, zakosztować życia w Rzymie, pobyć pod Ścianą Płaczu. Odbyć wycieczkę na Saharę, odkryć czar pustyni, zasmakować w bogactwie arabskiej kuchni i poznać zwyczaje jakie obowiązują w państwach islamskich. 

Bardzo trudno było mi się pożegnać z lekturą tej książki, nie miałam absolutnie ochoty odkładać jej na półkę, chciałam by się nie kończyła. Bardzo przypadła mi do gustu i dlatego gorąco jej lekturę polecam. I z utęsknieniem czekam na kolejny tom. Jestem ciekawa co spotka poznane mi postacie dalej. 

Moja ocena 10/10!