Jolanta Kosowska "Niepamięć"

Wydawnictwo Novae Res

data wydania 2016

stron 480

ISBN 978-83-8083-246-6

gatunek powieść obyczajowa

Bez pamięci jak bez ręki

Pamięć jest integralną częścią zarówno istot ludzkich, jak i całej masy urządzeń wyprodukowanych z zastosowaniem nowych technologii. Te ostatnie nie funkcjonują prawidłowo, gdy pamięci zabraknie. Odmawiają zapisu danych, nie są w stanie wykonywać zaprogramowanych dla nich procedur, zawieszają się wtedy wbudowane w nich systemy w jakich pracują. A człowiek? Co dzieje się z ludzką duszą i ciałem, gdy nagle coś zakłóci funkcjonowanie zapisu naszego mózgu? Jak się czujemy, gdy w naszej głowie powstanie czarna dziura i nie możemy sobie przypomnieć tego, co było wczoraj, rok czy kilka lat temu?

Powyższą tematykę poruszyła w swojej powieści niezwykle utalentowana polska pisarka Jolanta Kosowska, która z wykształcenia jest lekarzem i posiada specjalizację z trzech dziedzin medycyny. „Niepamięć” to pozycja niezwykle atrakcyjna, ambitna i genialnie dopracowana w szczegółach, która opowiada historię z pozoru zwyczajną i szablonową. Trójkąt miłosny występuje w wielu powieściach, opisanie go może wydawać się banalne i powielane. Jednak dzieło autorki „Nie ma nieba” jest inne, a wpływ na to ma specyficzne podejście do tematu i rozbudowane do granic możliwości tło psychologiczne. Efektem jest lektura wymagająca, od której trudno się oderwać, a w trakcie czytania czuje się wręcz zażenowanie z powodu całkowitego wejścia we wnętrze wykreowanych bohaterów.

Katarzyna, Roman i Michał. Jedna kobieta i dwóch mężczyzn. Miłość, przyjaźń i zazdrość, rywalizacja o serce wyjątkowej kobiety. Medycyna, marzenia i proza życia. Wszystkie powyższe elementy spotkacie w książce, która jest niczym narkotyk, która pokazuje jak bardzo skomplikowanym systemem jest ludzka natura i jak mocno rządzą nami uczucia. Wobec nich tracimy rozum, opuszcza nas rozsądek, postępujemy inaczej niż byśmy chcieli. A życie pisze swój scenariusz i robi nam psikusa zmuszając do powrotu do spraw, o których chcielibyśmy zapomnieć, które chcielibyśmy zakopać głęboko i daleko od siebie. Powrót do przeszłości mocno miesza w życiu opisanych bohaterów, burzy stworzoną przez nich stabilizację. Te przemiany śledzi się z wypiekami na twarzy i to właśnie jest moim zdaniem największym atutem „Niepamięci”.

Kosowska dowodzi, że o prawdziwym uczuciu można jedynie próbować zapomnieć, ale to i tak się nie uda. I tak czeka nas porażka. Jeśli kogoś kochamy naprawdę na próżno nasze starania. Serce nie wyrzuci z siebie wybranej istoty choć byśmy mocno tego chcieli. Bez przeszłości, bez korzeni i bez własnej tożsamości nie da się żyć, można jedynie egzystować i oszukiwać samego siebie. Nie da się również budować przyszłości, bo wyjdzie z naszych starań jedynie twór kruchy niczym domek z kart.
„Niepamięć” to fascynująca, bezkonkurencyjna i rewelacyjna książka o miłości, która w trakcie lektury pozwoli poczuć nam całą gamę uczuć i emocji – od wzruszenia po gniew, od łez po śmiech. Królują w niej opisy i zwierzenia, mało jest dialogów. To książka do przeczytania i przemyślenia, do przeżycia wraz z bohaterami ich skomplikowanej życiowej drogi. Nie jest to dobra pozycja dla tych, którzy lubują się w prozie lekkiej i łatwej. Przeczytanie tej powieści wymaga odrobinę wysiłku, ale jest tego w zupełności warte.

„Niepamięć” to idealna lektura dla tych, którzy szukają jedynej w swoim rodzaju książki obyczajowej, która nie jest powieleniem innych wcześniej wydanych tytułów. Ta propozycja to prawdziwy rodzynek dla koneserów prozy ambitnej z medycyną w tle.