Elżbieta Wichrowska "Na Pragę nie wrócę"

Wydawnictwo MG

data wydania 2014

stron 240

ISBN 978-83-7779-189-9

Warszawa niejedno ma imię!

Stolica odbudowana po wojnie z ruin dziś zachwyca. Jest nowoczesnym miastem, które wciąż się rozwija, które daje wielu ludziom nowe możliwości i perspektywę rozwoju. Ale i dziś przemierzając pewne dzielnice można odnaleźć miejsca, gdzie jakby stanął czas. Takie inne oblicze Warszawy łatwo znaleźć na Pradze. A to właśnie ta część stolicy jest wymieniona w tytule książki Elżbiety Wichrowskiej. 

Czytam ostatnio bardzo wiele książek pióra polskich pisarek. Większość z nich ma bardzo ciekawą fabułę. Niekiedy niektóre powieści są do siebie bardzo podobne, zdarzają się i "kalki", "odgrzewane kotlety". Powieść Pani Wichrowskiej to ich zdecydowane przeciwieństwo. Jeśli miałabym do dyspozycji tylko jedno określenie tej książki to wybrałabym słowo "oryginalna". Dokładnie  książka jest nad wyraz oryginalna. Jest to bowiem połączenie lektury obyczajowej i niezwykle ciekawego przewodnika po stolicy. Tej sprzed lat i tej współczesnej, która nie zawsze w równomiernym tempie nadąża w biegu do przodu. Zdarzają się miejsca, gdzie postęp i nowoczesność dociera nieco wolniej. 

Bohaterkami powieści są trzy dojrzałe kobiety z których narratorką jest Magdalena i ... stolica - jej kamienice, ciekawe zaułki, place. 

Magda jest wykładowcą na uniwersytecie, pisarką i matką. Z pozoru dojrzała kobieta czuje się chwilami jak mała nieporadna dziewczynka. Zagubiona i przestraszona otaczającą ją rzeczywistością. Jej życie nie jest idealne i uporządkowane. Sporo się w nim dzieje. Magdalena nie jest rodowitą mieszkanką stolicy. Tu skończyła liceum i zawarła wieloletnie przyjaźnie z Beatą i Justyną. Przyjaciółki spotykają się, doradzają sobie, ale i docinają. W życiu Magdy pojawiają się i mężczyźni. Najważniejsza jest jednak ponad dwudziestoletnia córka Ania. Pewnego dnia Magda postanawia przeciąć mocną matczyną pępowinę i zamieszkać samodzielnie gdzieś na Pradze...

Książka nie jest zbyt obszerna, ale niezwykle ciekawa. Z pewnością trafi w gust tych, którzy kochają Warszawę i w jej odkrywaniu znajdują prawdziwą przyjemność. Oblicze tego miasta jest bardzo różne. Odkrywałam je w towarzystwie trzech kobiet, które są postaciami interesująco nakreślonymi. A zarazem są takie bardzo swojskie, zwyczajne, bliskie przeciętnym kobietom. 

Powieść Elżbiety Wichrowskiej to coś na kształt barwnej mozaiki, dość skomplikowanej układanki którą w trakcie czytania z każdą stroną poznajemy dokładniej. Lektura czasem wręcz przytłacza ilością wielu wątków, informacji i ciekawostek. Ale autorka uczyniła to w sposób niezwykle czarujący, rozbudzający jeszcze większą ciekawość. O czym jest ta powieść? O kobietach i kamienicach. O przemijaniu, uroku starzenia się i obliczach dojrzewania. O kobiecych dylematach i rozterkach. Nie jest to książka łatwa w odbiorze, ale warto na niej skupić uwagę, wręcz zatopić się w nią. Wtedy możemy poczuć specyficzny klimat i smak. Proza ambitna, która robi wrażenie. Zachęcam do spaceru po Warszawie i zapraszam na spotkanie trzech przyjaciółek.