Katarzyna Majewska - Ziemba "Gorzki smak rosolisu"

 

Wydawnictwo Replika

data wydania 2025

stron 400

ISBN 978-83-68364-33-0

Cykl Lwowska opowieść

Tom II

Można zrezygnować z wszystkiego oprócz marzeń

Z wielką przyjemnością wróciłam do Lwowa, jeszcze przedwojennego, i poznanych wcześniej postaci! Nie mogłam się doczekać by poznać dalsze losy utalentowanej Rebeki! Za sprawą drugiego tomu Lwowskiej opowieści mogłam je poznać. To były wyjątkowe chwile, to była niesamowita podróż do krainy i świata który stał mi się bardzo bliski. Tym razem tylko krótko był on wolny, targały nim niepokoje, ale i one nie powstrzymały toczącego się mimo wszystko życia, Lwowa, Reby i jej bliskich.

Talent Rebeki rozwija się błyskawicznie, a dziewczyna uczy się nowych umiejętności. Zmienia pracę i jeszcze bardziej rozwija słodkie skrzydła. Opracowuje receptury pralinek, lodów i likierów. Współpracuje z najlepszymi, publikuje w prasie swoje przepisy - staje kimś znanym i cenionym. Ale za plecami jej i całego świata czai się niebezpieczeństwo, która zagraża coraz mocniej i bardziej. Nastroje za sprawą zdarzeń i wiadomości robią się coraz bardziej minorowe. Czuć, że wojna mimo wszystko wybuchnie. Nikt jednak nie przypuszcza, że będzie gorsza niż poprzednia i dosłownie zdemoluje rzeczywistość przewracając ją do góry nogami. Ludzie gromadzą zapasy, ceny rosną a Reba robi to samo i z niepokojem patrzy w przyszłość. Najpierw wkraczają Rosjanie, przy których Żydzi są w miarę bezpieczni, ale po nich nastaje okupacja niemiecka, która okazuje się prawdziwym piekłem. Rebeka doskonale wie, co grozi jej rodzinie. Dzięki pomocy oddanej przyjaciółki podejmuje pracę w niemieckiej jadłodajni. Kolejnym ciosem wobec Żydów jest stworzenie getta. Baruch i jego rodzina nie mają innej opcji jak zmiana adresu... Czy uda im się przetrwać? Czy przeżyją wojenną zawieruchę, która przecież kiedyś musi się skończyć? Czy nowe uczucie jakie kiełkuje pomiędzy młodą dziewczyną a Michałem będzie miało szansę trwać? Zapraszam do lektury, która jest równie piękna jak tom pierwszy, ale o wiele smutniejsza...

Kolejna książka Katarzyny Majewskiej - Ziemby jest tak samo zachwycająca i wybitna jak jej poprzedniczka. Czyta się ją z ogromnym wzruszeniem i łzami w oczach. Jest w niej ogrom przeciwności, mnóstwo drastycznych scen, które składały się na wojenną mozaikę ostro godzącą w ludzkość. Rebeka i jej rodzina oraz przyjaciele muszą radzić sobie z koszmarną rzeczywistością, która nagle ich otacza swoimi mackami. Codziennością stają się problemy z żywnością, opałem, pracą, nękają aresztowania i wywózki, prześladowania i represje. Nikomu nie jest łatwo, następuje kryzys wartości, ale nawet w tym pozbawionym kręgosłupa moralnego świecie Rebeka nie traci marzeń i ma mnóstwo nadziei. W jej umyśle brzmi myśl, że to tylko stan tymczasowy, że to, co złe kiedyś minie i zły sen się skończy. Otaczają ją dobrzy ludzie, którym może ufać i gdzieś po drodze rodzi się nowe uczucie, totalnie inne niż to poprzednie. Rebeka dojrzewa, dorasta, brnie przez trudną codzienność, zmienia się. 

Ta treść to lwowski obraz wojennej zawieruchy, która jest zarazem wojną złożoną z dwóch okupantów. Akcja nie toczy się szybko, poszczególne sceny opisane są dokładnie i z precyzją w tempie slow motion po to, by w pełni zobrazować ówczesną rzeczywistość. To lektura ze smutnym wydźwiękiem w której drzemie nadzieja. Autorka nie skąpi w wymalowanych słowami scenach emocji i bolesnych obrazów co wywołuje łzy. Książka niesie też motto, by mimo wszystko nie zabijać własnych marzeń i planów, by się nie poddawać, by nie ulegać przeciwnościom losu, ale trwać przy swoim i czerpać z tego siłę. Rebeka uczy cierpliwości, uczy wybaczania, uczy wytrwałości. To piękna postać, to dziewczyna z krwi i kości pełna marzeń i motywacji dla świata. 

Wspaniale czytało mi się tę powieść. Żyłam jej treścią, chłonęłam tę lekcję historii, przeżywałam ją nie jak literacką fikcję, ale namacalną rzeczywistość. Bardzo gorąco polecam Wam ten tytuł. Z pewnością Was pochłonie od samego początku. 

Agnieszka Lis "Ocalenie"

Wydawnictwo Filia

data wydania 2025

stron 408

ISBN 978-83-8357-999-3

Piętno wojennego piekła boli na zawsze

Wśród morza książek zalegających na księgarskich półkach są takie, które na duszy wrażliwego czytelnika wypalają piętno pozostające na zawsze, a o lekturach tych po prostu nie da się zapomnieć. Do tego wyśmienitego grona z pewnością zaliczę kolejną w dorobku Agnieszki Lis powieść, która doprowadziła mnie tak samo do oceanu łez, jak i do czytelniczego nieba. Nie wiem czy uda mi się wyrazić słowami jej geniusz, ale to jedna z najbardziej wyjątkowych książek z kręgu literatury wojennej, która opowiada o tym koszmarnym czasie z perspektywy dziewczynki – sieroty, którą wychowuje sierociniec.

Ewa, bo tak ma na imię główna bohaterka, przychodzi na świat w więzieniu. Jest rok 1928. Jej matka skazana na karę pozbawienia wolności z miłością czeka na narodziny córki, a gdy to ma miejsce czule się nią opiekuje i otacza głęboką miłością. Zgodnie z przepisami może się nią zajmować do drugiego roku życia a potem musi oddać ją do sierocińca. Tak się dzieje i mała Ewa trafia pod opiekę pani Wandy, która jest bardzo oddana swojej pracy. Ewa jest dzieckiem wyróżniającym się z gromady. Budzi sympatię, jest inteligentna i zaradna, choć ma swoje zdanie i potrafi pójść swoją drogą. Jest lubiana przez personel i inne dzieci. Jej dorastanie i dzieciństwo burzy wybuchająca wojna, która zamienia codzienne życie w koszmar. Jednak Ewa nie załamuje się i stara jak najlepiej radzić sobie w piekle w jakim się znalazła. Nie traci optymizmu i elastycznie przystosowuje się do nowej, trudnej sytuacji. Dziewczynka podobnie jak inne dzieci z bidula jest coraz mocniej doświadczana przez los...

Jestem ogromnie wdzięczna Autorce za napisanie tak fenomenalnej historii i losowi, że dał mi możliwość przeczytania i zrecenzowania jej. Ona jest tak piękna, jak trudna i jak mocno dotyka czytelniczego serca. W trakcie lektury płyną łzy, a pomysł pokazania wojny oczami dziecka sieroty poturbuje każde serce. Agnieszka Lis bez ogródek ukazuje brutalne oblicze okupacji – pobicia, aresztowania, szykany, terror, ale i walkę z okupantem prowadzoną przez różnych ludzi na różne sposoby. Mała Ewa też ma w niej udział, podejmuje, może nie w pełni świadomie, ryzyko chcąc przyczynić się do klęski okupanta. Wojna zabiera jej beztroskie dzieciństwo, dotyka głodem, strachem o jutro, zmusza do szybszego dojrzewania, kształtuje charakter bezlitośnie, ale też sprawia, że mała dziewczynka wyrasta na dzielną, odważną i charakterną nastolatkę co pokazuje koniec książki. My czytelnicy śledzimy ten proces, a ona sama potwierdza tezę, że co nas nie zabije, to nas wzmocni.

Książka w pewnych momentach rozdziera serce – szokuje ogromem zła, ale i otula mocą dobra, które kiełkuje również w trudnych czasach. Poszczególne sceny wywołują przeróżne emocje, dotykają wyraziście i bez litości uświadamiając jakim tak naprawdę ten okres był czasem i czego wymagał od ludzi. Konspiracja, działania skierowane w różny sposób przeciwko wrogowi kontrastują ze złem, a tym samym pokazują świat tamtej rzeczywistości. Nie będę zdradzać Wam za wiele z treści, ale dodam, że najlepszą częścią powieści jest jej zakończenie. Tak, trudno w to uwierzyć, ale kilkadziesiąt stron tytułu czytałam przez fontanny łez, a wydarzenie historyczne jakie miało miejsce zostało ukazane bardzo szczegółowo, plastycznie i tak, że wyobraźnia pracowała na najwyższych obrotach. Tej książce nie sposób się oprzeć! Nie można jej przeczytać bez zaangażowania całego siebie, nie można jej treści przyjąć obojętnie i szybko o niej zapomnieć. Ona z siłą wodospadu wrywa się w duszę i jest niczym najlepsza lekcja historii.

Agnieszka Lis stworzyła kolejną powieść wartą zachwytu i aplauzu. Pokazała kunszt swojego talentu i wyjątkowy obraz wojny. Pokazała wpływ koszmaru na ludzkie dusze, udowodniła, że zło nie jest w stanie zabić człowieczeństwa i uczuć wyższych w tym miłości. Tym, którzy tak jak ja zakochają się na amen w tej opowieści, dodam, że historia Ewy będzie miała ciąg dalszy. Zatem ja będę z niecierpliwością wyczekiwać kolejnego tomu i polecać każdemu przeczytanie „Ocalenia”.

 

Ewelina Ślotała "Mężczyźni Konstancina"

Wydawnictwo Prószyński i S-ka

data wydania 2025

stron 176

ISBN 978-83-8391-140-3

seria Tajemnice Konstancina tom V

Samce w akcji czyli konstancińska patologia po męsku

Są w swoich oczach bogami. Czują się jak gwiazdy na Olimpie. W końcu odnieśli sukces i mają się czym pochwalić. Ich konta mają wiele zer, ich firmy świetnie prosperują, ich interesy idą jak z płatka, ich dzieci są niezwykle zdolne, a ich żony to prawdziwe piękności. Czego chcieć więcej? Z racji tych osiągnięć wydaje im się, że wszystko im wolno, że prawo ich nie obejmuje, a oni sami zasługują wyłącznie na to, co na tym świecie najlepsze. O kim mowa? O mieszkańcach Konstancina, którzy mają piękne posiadłości i życie słodkie jak najlepszy miód. Tylko czy to aby nie przerysowana opinia a oni sami czy nie są pozornymi ideałami płci silnej?

Temat uważany jako tabu łamie w swojej ostatniej książce nieżyjąca już Ewelina Ślotała, a tytuł to piąty tom poczytnej serii Tajemnice Konstancina. Na jej treść składają się jak w poprzednich tomach dwa przeplatające się wątki. Jeden z nich to losy kobiety, która wraz z córką wyrwała się z objęć konstancińskiego mężczyzny, a drugi to charakterystyka takiż mężczyzn, którzy błyszczą sukcesem choć na ich sumieniu nieprawości i grzechów nie brakuje.

Główna bohaterka tej serii – pewna konstancińska żona odchodzi od męża i cieszy się wolnością, właściwie to się jej uczy na nowo. Ma za sobą traumy i lęki, które nadal zakłócają jej życie. Chwilami czuje się tak mocno przybita, że ma ochotę się poddać. Wszelkie wysiłki podejmuje z myślą o córce, która dosłownie trzyma ją przy życiu. Zmienia otoczenie i przeprowadza się do Poznania, gdzie wynajmuje piękny dom blisko natury. Gdy zapada na grypę prosi matkę o pomoc w opiece nad dzieckiem. Dopada ją depresja i stany lękowe. To matka podpowiada wejście w terapię i podsuwa kontakt do świetnej terapeutki. Czy to pomoże zapomnieć o koszmarach z przeszłości i mężczyznach, którzy u jednych budzą zazdrość a u innych odrazę?

Wiele kobiet weszłoby w relację z tak bogatym partnerem bez wahania, ba czułyby się jak po wielkiej wygranej. Bycie żoną obywatela Konstancina to już byłby sukces na miarę Oskara, pytanie czy naprawdę warto poślubić kogoś takiego?

Złota klatka to pojęcie symboliczne. Na początku jest pięknie i kolorowo, ale panowie z Konstancina szybko się nudzą i chcą zmian. Owszem bywają dobrymi ojcami, dbają o dzieci, ale nieobca im przemoc, nałogi i wulgarne zachowanie. Lubią szpan i bycie na świeczniku. Lubią błyszczeć w towarzystwie, być podziwianym i czuć się królami świata. Cenią dobre stroje, pięknie urządzone rezydencje, ale są w stanie sprać żonę na kwaśne jabłko, mieć kochanki na boku, a wierność jest dla nich nudna. Taki obraz mężczyzn sukcesu rysuje na kartach książki Autorka, która nie boi się pisać odważnie i wyraziście. Tu nie ma zasłon i kurtyn. Tu jest wszystko opisane jak na dłoni. Tu opadają maski i widać co się tylko pozornie błyszczy. Tytuł szokuje i świetnie uświadamia jak bardzo sukces i pieniądze mogą zawrócić w głowie.

Tom V serii nie odbiega w konstrukcji od swoich poprzedników. Jest równie ciekawy, elektryzujący i szokujący. Obnaża cały blichtr osady bogaczy, którzy mają pełne konta, ale nie zawsze klasę i gust. Czują się ponad innymi, a tak naprawdę są niewolnikami pieniędzy i opinii innych o nich. Żyją nie tak jak chcą, ale bo tak wypada. Bo wypada się pokazać, trzeba czymś jeździć i gdzieś bywać. Trzeba mieć to i owo, znać tego i tamtego, wypoczywać na oczach widowni z Instagrama. Miarą spokoju jest to co powiedzą, zobaczą i napiszą inni. Wolność po konstancińsku cierpko smakuje i bywa złudzeniem. Ta wycieczka do świata bogactwa była ciekawym doświadczeniem. To była przygoda w rzeczywistości, która jest tak naprawdę i smutna i okrutna. Ewelina Ślotała świetnie ją opisała i odwzorowała. Książkę czyta się naprawdę przyjemnie i z błyskiem w oku. Bogactwo oślepia a zarazem otwiera oczy. Sprawdźcie zresztą sami. Mocne wrażenia gwarantowane w pakiecie z lekturą.

 

Katarzyna Majewska - Ziemba "Dotyk marcepanowych marzeń"

Wydawnictwo Replika

data wydania 2025

stron 400

ISBN 978-83-68364-06-4

cykl Lwowska opowieść

Tom I

Siła marzeń przenosi góry i czyni niemożliwe możliwym

Przeczytałam książkę, która jest jedną z najlepszych lektur mojego życia. Wyłączyłam się całkowicie z rzeczywistości by przenieść się do czasów, kiedy rozgrywała się jej fabuła. Znalazłam się w przedwojennym Lwowie, miejscu szczególnym w moim sercu, bo tam sięgają korzenie moich przodków po kądzieli. Znalazłam się w świecie moich dziadków, przekroczyłam magiczny rubikon czasu by zakosztować innej rzeczywistości, usłyszeć słynną lwowską gwarę, poczuć aromat przepysznych słodkości i poznać miasto które widziałam na własne oczy wiele lat później, zasmakować jego klimatu, który znikł wraz z powojenną zmianą granic. To było wyjątkowe przeżycie, to była genialna literacka uczta, to był niesamowity czas z książką w ręku... Było magicznie i niepowtarzalnie. 

Lwów, ten przedwojenny, tygiel narodowości - polskiej, żydowskiej, ukraińskiej. Piękne miasto które tętni życiem i cieszy się normalnością. Ludzie rodzą się, pracują, bawią się i cieszą każdą chwilą, snują plany i marzenia, kochają i chcą żyć pełną piersią. 

W tym świecie mieszka młoda żydowska dziewczyna Rebeka, która urodziła się w tradycyjnej rodzinie. Jej ojciec ma własną księgarnię, matka zajmuje się domem - a nastoletnia Reba ma jej pomagać. Wykonywać z posłuszeństwem domowe obowiązki, służyć ojcu i braciom, a potem wyjść za mąż za kogoś kogo wybierze jej ojciec. Rebeka ma jednak inne plany i marzenia, które są związane z jej wielką pasją - gotowaniem. Ona chce poznawać sztukę kulinarną i kuchnie świata a nie tylko gotować koszerne potrawy. Buntując się przeciwko narzuconemu małżeństwu opuszcza rodzinny dom i zamieszkuje sama podejmując pracę. Pochodząca z Paryża pani Anette daje jej możliwość poznania gotowania według francuskich receptur i tworzenia miejsca o nazwie Pettite. Tam sympatyczna Żydówka rozwija swój talent, zdobywa sławę i kończy kursy kulinarne doskonaląc umiejętność pracy z masą marcepanową. Reba tęskni za rodziną i płaci wysoką cenę za swoje wybory. W jej życiu ogromnie wiele się dzieje i prawie każdy dzień przynosi smutne i wesołe niespodzianki... Chcecie ją poznać?

Ten tytuł, rozpoczynający cykl Lwowska opowieść, czytało mi się genialnie. Powodów tego było wiele. Jeden z nich to postać głównej bohaterki, która z charakteru jest moim odbiciem. Rebeka była rebeliantką. Rebeka miała głowę pełną marzeń i bardzo chciała je spełnić. Chciała postawić na samą siebie i wziąć los w swoje ręce. Chciała mieć inną przyszłość niż jej matka. Jej bunt rodził się powoli, aczkolwiek wytrwale.  Reba nie chciała być marionetką w ręku ortodoksyjnego ojca, chciała iść za głosem serca i talentu. Bała się, ale miała w sobie odwagę by podjąć ryzyko. Było ono duże, mogło zakończyć się boleśnie. Rebeka to postać bardzo ciekawa, dynamiczna, która chłonie życie i stara się czerpać z niego pełnymi garściami. Z pewnością to ona skupia na sobie przede wszystkim uwagę czytelnika, ale inni otaczający ją bohaterowie są równi frapujący. Autorka opisuje różne grupy z lwowskiego społeczeństwa, a w korowód postaci wplata osoby autentyczne. To dodaje książce błysku, podobnie jak dialogi prowadzone lwowską gwarą czy opisy niepowtarzalnego klimatu tego miasta. Ta przepiękna opowieść oczarowuje, hipnotyzuje, jest niczym nieziemska muzyka, której słuchania nigdy nie ma się dość. 

Dałam się jej porwać od pierwszej strony i chłonęłam jak czytelniczą ambrozję. Ona mieniła się swoim pięknem i idealnie skomponowanymi detalami, kusiła i porywała. Udowadniała, że sagi z historią w tle mogą być prawdziwymi majstersztykami jeśli wychodzą spod utalentowanego pióra. 

Pani Katarzyna skreśliła tę historię genialnie, z rozmachem, z dopracowaniem misternie splecionych wątków, z wpleceniem historii w tło fabuły. Te zabiegi dały rewelacyjny efekt, a ja w każdej skali mam za mało punktów by ocenić sprawiedliwie to arcydzieło! 

Bardzo gorąco, z całego serca zachęcam Was do lektury tej książki, która ma swoją kontynuację. Ja już się w nią wtopiłam i zachwycam się nadal losami Rebeki. Moi Drodzy, jeśli kochacie wyjątkowe polskie powieści, sagi rodzinne, dobrą polską literaturę współczesną sięgnijcie po "Dotyk marcepanowych marzeń". Płynie z niego czytelny morał by walczyć o siebie i swoje marzenia, by nie poddawać się przeciwnościom losu, by iść w życiu swoją ścieżką choćby przyszło zapłacić za to pewną cenę. Na przykładzie Rebeki widać, że warto. 

 

Natasza Socha "Maska"

Wydawnictwo Butterfly

data wydania 2025

stron 152

ISBN 978-83-68258-50-9

Tajemnice mogą okazać się idealną drogą do piekła

W ostatnim czasie media donoszą o wielu brutalnych wydarzeniach w naszym kraju. Zbrodnie, napady, agresywne zachowania stają się dalszym tłem naszej codzienności. Niestety! To, co do tej pory znałam z kart książek czy sensacyjnych filmów jest ostatnio mocno gdzieś w realnym świecie. Mój umysł w ramach reakcji obronnej chciał wcisnąć taką sensację znów między książki i dlatego poczułam ochotę na dobry kryminał, gdzie brutalność zeszłaby do poziomu literackiej fikcji. Sięgnęłam po ten gatunek w polskim wykonaniu i zatopiłam się w lekturze najnowszej powieści Nataszy Sochy, która należy do grona moich ulubionych Autorek od lat. Książka, niezbyt obszerna, okazała się prawdziwym hitem i nakręciła moje emocje do granic możliwości. Byłam w niej całym umysłem i nie zgadłam kto i dlaczego pozbawił życia. 

Grupa nastolatków, paczka szkolnych znajomych - która ze sobą spotyka się i poza szkołą, imprezuje nagle staje się bohaterem historii z piekła rodem. Po jednej z domówek, która ma nastolatków odstresować i dać poczuć młodość dochodzi do tragedii. Jedna z jej uczestniczek traci życie. Dzieje się to w jej rodzinnym domu i własnym pokoju, na łóżku. Pozornie na pierwszy rzut oka wygląda na to, że dziewczyna popełniła samobójstwo podcinając sobie żyły będąc w czerwonej sukience w której była na prywatce. Ale sprytni stróże prawa od razu odkrywają, że to nie ona sama, a ktoś inny pozbawił ją życia ciosem w głowę. W dodatku kolejną tajemnicą jest maska diabła powieszona nad łóżkiem z napisem Inferno. Co się stało tamtej nocy w domu Leny Nowak? Czy było to morderstwo z premedytacją? Komu przeszkadzała młoda nastolatka, której pasją były mity, legendy, wierzenia? Czy pojawią się kolejne ofiary, czy działa seryjny morderca? 

Książka po prostu zachwyca i nie daje wypuścić się z rąk. Z każdą przeczytaną stroną rosną emocje, przybywa niespodzianek, wszystko coraz bardziej się komplikuje. Intryga szybuje i dostarcza coraz więcej dreszczy. Nerwy stają się napięte do granic możliwości, a zło tańczy swój taniec by w rewelacyjnym zakończeniu eksplodować. Pojawia się coraz więcej podejrzanych, na jaw wychodzą kolejne sekrety, a atmosfera gęstnieje by w końcu dać się dosłownie kroić nożem. Na jaw wychodzą brudy których autorem jest ludzka psychika. Autorka pokazuje skomplikowany rzeczywisty świat obecnej młodzieży i ludzi dorosłych który jest zawieszony pomiędzy realną rzeczywistością a fikcją internetu. Oba zachodzą na siebie i przenikają się nawzajem. Dają poczucie bycia podwójnego bytu w którym jest miejsce na wiele zła, pozorów, wyidealizowania, które tak naprawdę maskuje to, co jest realne, a czemu do ideału niezwykle daleko. 

Tytuł czyta się idealnie, a książka ma wszystko to, co powinno cechować genialną sensację. "Maska" ma niepowtarzalną atmosferę strachu, potęgowania napięcia i braku poczucia bezpiecznego gruntu pod nogami. Jej klimat omotuje czytelnika, tworzy otoczkę strachu i mrocznego napięcia. Po lekturze narzuca się dość frapująca refleksja - czy warto wchodzić zbyt głęboko w życie innych? Czy warto odkrywać cudze sekrety, ujawniać tajemnice innych choćby było to moralnie słuszne? Natasza Socha świetnie pokazuje jak łatwo jest w życiu zejść na złą ścieżkę na której można się zaplątać w mroczne sieci i pogubić się w nich bez reszty by wreszcie trafić na samo dno. 

"Maska" bardzo mi się spodobała, czytałam ją z napięciem, a za najmocniejszy punkt uważam fenomenalne zakończenie, które jest mroczne i trudne do odgadnięcia. Bardzo polecam lekturę tego thrillera. 

 

Sandra Podleska "Cisza w mazurskim lesie"

Wydawnictwo Filia 

data wydania 2025

stron 464

ISBN 978-83-8402-152-1

Powieść w której się z przyjemnością zagłębiłam

Połączenie kryminału z klimatem obyczajowym wychodzi Autorom w powieściach różnie. Jedni nadają jednemu gatunkowi prymat nad drugim, inni miksują je ze sobą proporcjonalnie i tworzą ekscytującą mieszankę. Tak właśnie zrobiła Sandra Podleska z której prozą spotkałam się po raz pierwszy. I było to spotkanie bardzo przyjemne, które dostarczyło mi naprawdę świetnych emocji i dreszczyku. W książce znalazło się wiele ciekawych scen, zakrętów akcji i niespodzianek, które znacząco wpłynęły na odbiór lektury. Zaczytałam się na amen i do końca miałam wypieki na policzkach a dreszcze na skórze. 

Mazury, a konkretnie mała miejscowość Olszyny Czarne. To tu dochodzi do mrożących krew w żyłach wydarzeń, które są dla jednych czymś, czego trzeba się bać, a dla drugich wielką szansą. Mieszkająca w stolicy młoda ambitna dziennikarka dzięki zbrodni w odległym zakątku Polski dostaje szansę sprawdzenia się i możliwości awansu. Trzeba tylko wybrać się na odległe tereny i rozwiązać zawiłą zagadkę kryminalną, która, co widać od razu, ma drugie dno. Laura pracująca dla ogólnopolskiego tygodnia "Meritum" zostaje tam oddelegowana wraz redakcyjnym kolegą Arkiem, który jest jej wiernym wielbicielem i uparcie ubiega się o jej względy. Ta podróż zmienia ich życie i przyszłość... Czy uda im się odkryć kto stoi za makabryczną zbrodnią? Jak wpłynie intensywna praca wymagająca ścisłej współpracy na ich osobiste relacje? Czy Laura dostanie upragniony awans? Zapraszam do lektury! 

"Cisza w mazurskim lesie" to świetna książka, która od samego początku pochłania naszą uwagę w pełni. Polecę ją jako idealną lekturę na urlop, bo mnie go bardzo umiliła. Tytuł świetnie frapuje czytelnika i wciąga w sekrety fabuły. A ta non stop się zmienia i komplikuje. Jest dynamiczna i pełna zwrotów, których trudno się domyślić. Jest poprowadzona w sposób wyrafinowany i inteligentny. Zakończenie jest bardzo mocne i świetnie puentuje całą intrygę pokazując jak zagadkowe i nieprzewidywalne może być życie. To nie bajka, że coś, co odrzucamy może okazać się tym, co najcenniejsze. W treści powieści wszystko ze sobą świetnie współgra. Dialogi z opisami, kreacje bohaterów które są wyjątkowo wyraziste i kontrastowe, klimat z intrygą sensacyjną, który budzi to, co winien budzić doskonały kryminał. Tu nie ma nudy, wolniejszych przystanków w akcji, powtórek i odgrzewanych kotletów z innych wydanych wcześniej książek. Tu wszystko jest świeże, nowe i odkrywcze. Książka idealnie dotyka ludzkich emocji i zawiłych zakamarków psychiki człowieka, która bywa nieprzewidywalna i nie można jej oceniać schematycznie. Treść elektryzuje, nakręca ciekawość, daje do myślenia nad przesłankami ludzkich zamiarów, ale i przestrzega by nikogo pochopnie nie oceniać oraz nie sądzić. Niezbadane są bowiem ścieżki ludzkich wyborów. 

Powieść czyta się świetnie, na jednym wdechu, a ona sama wbija w fotel. To prawdziwy majstersztyk napisany z polotem i dopracowany w najmniejszych szczegółach. Nie bawcie się w odgadywanie winnego, bo to Wam się raczej nie uda. Po prostu poddajcie się przyjemności czytania i dajcie się omotać klimatowi książki, który jest naprawdę genialny. Autorka dość mocno trzyma się realizmu życia, a tym samym tytuł odbiega dość mocno literackiej fikcji i nie staje się oderwany od tego, co niesie samo życie. Genialny pomysł, który zagościł w umyśle Sandry Podleskiej został idealnie wykorzystany i spod pióra wyszła na światło dziennie idealna historia, którą z czystym sumieniem oceniam najwyższą notą. W pełni zasłużoną i zasługującą na rekomendację. Kochani! Jeśli lubicie dobre polskie kryminały przyprawione wątkami obyczajowymi czytajcie i zachwycajcie się talentem pióra Pani Sandry. Osobiście biję wielkie brawo i gratuluję!  

 

Agnieszka Lewandowska-Kąkol "Krzywdy przeszłości"

Wydawnictwo Replika

 data wydania 6 maja 2025

stron 304

ISBN 978-83-68364-31-6

W sieci wspomnień i koszmarów z przeszłości

Moi Drodzy!

Z wielką przyjemnością chcę Was dziś zachęcić do przeczytania wyjątkowej książki. Powieści, która od pierwszej strony elektryzowała moje zmysły, która zawładnęła mną bez reszty i sprawiła, że wolny dzień od pracy spędziłam poza realną rzeczywistością. Ta lektura spowodowała, że czy tego chciałam czy nie, przeniosłam się całą sobą do jej fabuły i oślepłam na otaczającą mnie rzeczywistość. Byli tylko jej dwoje główni bohaterowie i dziejąca się wyjątkowo burzliwie XX-wieczna historia, która zmieniła losy milionów ludzi.

 II wojna światowa dla obu walczących ze sobą obozów była niczym bezlitosny blender. Przemieszała losy tysięcy istot, zmieniła adresy, życiowe role, tożsamość, status majątkowy i niekiedy nawet narodowość. Przyczyniły się do tego różne sploty okoliczności i instytucje. Jedną z nich był program Lebensbornu, który miał na celu "odnowienie niemieckiej krwi", ograniczenie aborcji i zwiększenie populacji "nordyckiej rasy nadludzi". Niemcy stawiali na wzrost narodzin dzieci pasujących do nordyckiego wzorca, które nie musiały mieć koniecznie oboje niemieckich rodziców, a przede wszystkim właściwy wygląd, który dawał im przepustkę do lepszej przyszłości. I tak w placówkach opiekuńczo-wychowawczych wychowywano tysiące dzieci, które potem mogły trafić do rodzin adopcyjnych. Jednym z tych maluchów był Jan, a właściwie Hans, który został tam umieszczony przez biologiczną matkę, a jego ojcem chrzestnym został jeden z wysoko postawionych nazistów. 

Jan, główny bohater historii, która zawładnęła moim sercem, jako mały chłopiec trafia do świata w którym się kompletnie nie odnajduje. Jego życie to ciągłe zmiany adresu, nieudane adopcje, brak miłości, brak rodzicielskiego ciepła, przemoc, tułaczka i traumy, które położyły się cieniem na jego dorosłym życiu. Ten cień jest tak duży i gęsty, że przesłania mu realną rzeczywistość i nie daje normalnie funkcjonować. Jego pierwsze małżeństwo rozsypuje się w pył. Dopiero drugi sformalizowany związek z lekarką o gołębim sercu Jolą i terapia pozwala powoli odzyskiwać stabilizację, odkrywać przeszłość i leczyć stare rany, która wciąż są otwarte, które nadal bolą i krwawią. Janowi przychodzi to robić w trudnych i burzliwych czasach początku lat 80-tych XX wieku, gdy w Polsce nastaje powoli czas zmian, a machina komunizmu i socjalizmu chwieje się w posadach. Chcecie poznać tę wyjątkową historię losów dwojga małżonków? Zapraszam do lektury, która jest fenomenalna i wcale nie użyłam tego przymiotnika na wyrost. 

Książka zachwyca, bo atutów i mocnych walorów jej nie brakuje. Prawdziwa historia łączy się idealnie z losami jednostek, wkracza w ich życie i wciąż je modyfikuje. Los nakazuje mierzyć się z potwornymi koszmarami, nie oszczędza i wymaga często zbyt wiele. Jan szybko dorasta, a dzieciństwo nie jest mu tak naprawdę nigdy dane. Musi stawić czoła wielu traumom, musi być dzielny i twardy. Sprawiedliwość jest dla niego obcym pojęciem. Jego młode lata są równie burzliwe jak historia, która dzieje się na jego oczach. Całe życie walczy ze swoją przeszłością i tę walkę nam, jako czytelnikom, dane jest śledzić na kartach książki.

 To opowieść nie tylko o czasach wojny, ale i o stanie wojennym, robotniczych zrywach i działalności Solidarności, która była wtedy światowym fenomenem.

Powieść czyta się bardzo dobrze, każda ze stron książki wyrysowuje w wyobraźni czytelnika wyjątkowe sceny, obnaża ludzkie dusze poturbowane przez świat i zło, co przyciąga do czytania jak magnes. Osobiście nie mogłam się oderwać od tytułu, który okazał się w mojej ocenie wybitny i zasługujący na wielkie brawa. To książka z historią w tle, o której nie można łatwo zapomnieć. To realna lekcja historii, a dla osób starszych literacki powrót do przeszłości i czasów które były szare jak beton. Lektura gwarantuje: wzruszenie, sporo emocji i łez, czarującą i piękną mimo wszystko opowieść, która jest oryginalna i niesztampowa. Koniecznie wpiszcie ją na Wasze listy must read - z pewnością tytuł Was nie rozczaruje. Bardzo gorąco polecam!