Marek Konecki "Lodowy rycerz"

Wydawnictwo Annapurna

data wydania 2019

stron 414

ISBN 978-83-619668-36-8

W górach z ołówkiem w ręku

Literatura górska to zwykle dwa rodzaje książek - biografie wspinaczy, które ukazują ich osiągnięcia i wyczyny oraz książki relacjonujące jedną lub kilka wypraw. Publikacja Marka Koneckiego to coś zgoła innego. Nietuzinkowego, wesołego i przyjemnego dla oka oraz ucha. Jej Autor wspina się i rysuje. Współpracuje z górskimi pismami takimi jak "Taternik". W swojej duszy ma pokłady dobrego humoru, stać go i na ironię i na satyrę. W swojej książce tak właśnie podchodzi do górskiego świata, który nie jedno ma oblicze.

Bo przecież góry to i rodzime Tatry w których spotkać można i amatorów wspinaczki i turystów w szpilkach i zawodowców trenujących przed poważnymi wyprawami,  i piętrzące się dumne Himalaje. Górski świat to wiele nakładających się na siebie obrazów. To historia - ta wielka i wspomnienia z czasów młodości. 

O górach mówią ci, którzy zapisują się na wieki w kronikach himalaizmu, ale też i ci, którzy podjechali fiakrem do Morskiego Oka i spojrzeli na Mięguszowickie Szczyty czy Rysy. 

A co ma do powiedzenia Marek Konecki?

Tytuł składa się aż z dwunastu rozdziałów, a w każdym z nich jest sporo interesujących rysunków i zapisanych słów, które naprawdę są w stanie i rozbawić i dać do myślenia. 

Rozdział pierwszy to wspomnienie polskiej wyprawy na K2 na przełomie 2017 i 2018 roku mającej na celu pierwsze zimowe poskromienie tej góry. Rozdział ostatni to słów kilka o sławach górskich - znanych himalaistach z Polski i zagranicy, których nazwiska są kojarzone z wybitnymi wyczynami i profesjonalną wspinaczką. Pozostałe rozdziały to refleksje o partnerze idealnym, górskich osobliwościach, kobietach w górach, specyfice wspinania i sztuce łojenia gór, uczeniu się dorównywania kozicom na wysokości. 

Z przymrużeniem oka Marek Konecki pisze o różnych sprawach związanych z chodzeniem pod górę i w dół. A wszystko okraszone jest humorem, ironią niekiedy ocierającą się o krytykę, podprawione pikantnie i groteskowo. Ujęte poważnie i niepoważnie zarazem.

Styl i język są jak na książkę górską bardzo nietypowe i oryginalne. Brakuje patosu, brakuje wypięcia piersi i sztucznego zachwytu. Przez to świat gór, nawet tych najwyższych staje się bardziej przystępny i ludzki. Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Lekturze towarzyszy śmiech i zdystansowane podejście do tematu. Góry można czasem wziąć na wesoło. Tytuł można czytać jednym ciągiem, ale lepiej dawkować go sobie po trochę, po kilka tekstów dziennie. Lektura zadowoli tych, którzy biorą życie na wesoło, ale i tych, którzy zakochali się górach po grobową deskę. 

Joanna Jax "Druga strona nocy"

Wydawnictwo Videograf

data wydania 2019

stron 430

ISBN 978-83-7835-700-1

Dopóki się żyje, wszystko jest możliwe

Na trzecie, a zarazem ostatnie spotkanie z bohaterami sagi „Zanim nadejdzie jutro” czekałam z ogromną niecierpliwością. Byłam szalenie ciekawa, czy wszystkim uda się spełnić marzenie powrotu do ojczyzny i odnalezienia spokoju. Okaleczonym, zranionym i odartym z godności byłym zesłańcom te plany wydawały się często nierealne i niemożliwe do realizacji. Los pozwolił im rozpocząć podróż ku Polsce. Ta jednak okazała się diametralnie innym krajem od tego, który pozostawili i który istniał już tylko w ich wspomnieniach.

Z chwilą wybuchu wielkiej wojny ojczyźnianej sybiracy z ludzi zakutych w kajdany stali się ludźmi wolnymi. Wolnymi, ale bezdomnymi, marzącymi o powrocie w rodzinne strony. Mordercza praca, głód i choroby mocno przetrzebiły szeregi zesłanych w głąb Związku Radzieckiego. Ci, którym udało się przeżyć, rozpoczęli tułaczkę ku Polsce. Nina, Apolonia, Grzegorz, Gabriela i Błażej – bohaterowie o złamanych sercach i życiorysach – po zrzuceniu kajdan rozpoczęli podróż ku ich wytęsknionej ziemi obiecanej. W zranione dusze wróciła nadzieja, która tliła się słabym, aczkolwiek z każdym dniem silniejszym płomieniem. Wieloetapowa, licząca setki kilometrów podróż okazała się trudna i pełna niepewności oraz znaków zapytania. Zwykli ludzie odarci z godności, upokorzeni i zdeptani, zdali jednak egzamin z człowieczeństwa na piątkę. W ich sercach nie zabito ludzkich odruchów. W trudnym wojennym czasie narodziły się też nowe, nieśmiało kiełkujące uczucia, które wystawione były na wiele ciężkich prób. Losy opisanych postaci są zawiłe i dramatyczne. Na zmizerowanych i utrudzonych twarzach zaczął pojawiać się uśmiech, w serca zaczęła wlewać się nadzieja na normalność i odnalezienie szczęścia mimo przeżytych tragedii. Narodziło się pragnienie walki o wolną Polskę. To stanowi fundament fabuły książki, którą czyta się ze wzruszeniem i atencją, rozrzewnieniem i łzami w oczach. Pojawiają się też sceny pełne radości i humoru, cieszenia się życiem, choć nie jest ono usłane różami.

Lekturę czyta się na jednym wdechu, a jej treść dogłębnie przemawia i uczy trudnej XX-wiecznej historii. Czytaniu towarzyszą ogromne emocje. W fabule nie brak wstrząsających momentów, zawirowań i niespodzianek. Autorka perfekcyjnie oddała dramatyczne losy zesłańców, których tułaczka okazała się niezwykle trudna. Równie trudna, jak pobyt w łagrze.

Joanna Jax wspaniale poprowadziła losy poszczególnych bohaterów. Pokazała ich dramaty i radości, rozterki i wahania. Ta powieść to tytuł o miłości i przyjaźni, o bohaterstwie i kształtowaniu osobowości, na którą olbrzymi wpływ mają historia i przeżyte koszmary. Książka wyraziście, niczym historyczny dokument, obrazuje dramat tysięcy ludzi, których świat w wyniku wojny i jej konsekwencji obrócił się w pył i nigdy się nie odrodził.

Ta powieść z pewnością nikogo nie rozczaruje, dostarczy niesamowitych wrażeń i wciągnie do rzeczywistości, w której nie ma miejsca na beztroskę. Kto szuka perfekcyjnej serii z historią w tle, może bez wahania sięgnąć po tę trylogię. Wszystkie jej tomy są ze sobą idealnie powiązane. W każdym z nich dołożono wszelkich starań, by pokazać na przykładzie fikcyjnych bohaterów prawdziwe zdarzenia historyczne, o których przez wiele lat milczano i które ukrywano. Poszczególne części są napisane na tym samym fenomenalnym poziomie. Wszystkie, nawet te najbardziej poboczne wątki doskonale ze sobą współgrają. Styl i język zasługują na uznanie. Na wysokim poziomie są opisy i dialogi. Cykl czyta się świetnie, a dla miłośników sag z historią w tle to lektura wręcz obowiązkowa. Polecam nawet najbardziej wymagającym czytelnikom, bo to prawdziwe arcydzieło. Nawet najwyższe oceny nie oddadzą geniuszu tej prozy. Koniecznie przeczytajcie.

Mario Escobar "Kołysanka z Auschwitz"

Wydawnictwo Kobiece

data wydania 2019

stron 240

ISBN 978-83-6613-483-6

Kołysanka z otchłani piekła

Powieść Mario Escobara to książka oparta na faktach, zaliczająca się do literatury obozowej, która jest wyjątkowo wymowna i poruszająca. Jej główną bohaterką jest Niemka Helene Hannemann, która w maju 1943 roku trafiła z całą swoją rodziną do obozu koncentracyjnego. W Auschwitz Helene – rodowita Niemka i Aryjka – znalazła się, gdyż poślubiła mężczyznę mającego romskie korzenie. Pewnego ranka została zabrana wprost z berlińskiego mieszkania wraz z mężem i dziećmi. Nigdy, podobnie jak jej bliscy, pod ten adres już nie wróciła. Siedmioosobowa rodzina znalazła się w piekle, z którego nie udało się jej wydostać. Nić ich życia została przerwana w sierpniu 1944 roku. Nim to nastąpiło, Helene w niewoli dokonała jeszcze wiele dobra. Jej postępowanie zasługuje na wielkie uznanie i pamięć.

Będąc z wykształcenia pielęgniarką, Helene została wybrana przez doktora Mengele do stworzenia obozowego przedszkola. W tym piekle, na oceanie zła, miejsce to stało się chwilowo oazą przyjazną dzieciom, które znalazły tam wytchnienie, opiekę i nieco większe racje żywieniowe. Wydawać by się mogło, że w zamiarach lekarza leżało dobro dzieci. One służyły jednak tylko jego medycznym eksperymentom. Prawdziwym sercem i opieką otoczyła je Helene. Nie patrzyła na ich narodowość, pochodzenie czy wiek. Wszystkie traktowała niczym swoje pociechy i obdarzała je macierzyńskimi uczuciami. Stawała w ich obronie i twardo walczyła o wszelkie potrzebne dla nich dobra. Wraz ze współpracownicami starała się stworzyć pozory normalności. W obozowym piekle było to jednak wyjątkowo trudne.

Nie próbujcie czytać tej książki bez chusteczek do ocierania łez. Nie wybierajcie jej, gdy chcecie się zrelaksować podczas czytania. Bądźcie przygotowani na mocną lekturę, która wami wstrząśnie i pozostanie na długo w pamięci. W jej przypadku sprawdza się teoria, że historia bardziej daje się zrozumieć na przykładzie prawdziwych losów żyjących ludzi niż na suchych faktach i liczbach zawartych w podręcznikach.

Historia Helene Hannemann pokazuje, że nawet najstraszliwsza z wojen i miejsce równe piekłu nie wyrugowały z ludzkich serc pełni człowieczeństwa i wyższych uczuć. Niemka nie postąpiła zgodnie z wytycznymi władz, nie porzuciła męża i dzieci, nie przestała kochać w obliczu tragicznego końca swego życia swoich bliskich. Nie skorzystała z koła ratunkowego, jakim była jej metryka. Była sobą do końca i udowodniła, że można pozostać sobą nawet w obliczu ogromu zła.

Mario Escobar wspaniale napisał tę smutną historię bez szczęśliwego zakończenia. Wyraziście i ze szczegółami przedstawił obozowe piekło oraz dzieje kobiety, która zasługuje na szacunek i pamięć. Dzięki znakomitemu pióru autora mamy okazję poznać obozową rzeczywistość, potworność piekła, które ludzie stworzyli ludziom w myśl chorej ideologii. Lektura tej powieści nie powinna pozostać bez echa. Powinna nas uświadomić o błędach w dziejach ludzkości, o upadku moralności i zdeptaniu dobra, które przytrafiło się niemieckiej nacji w okresie drugiej wojny światowej. Nie można zapomnieć o tamtych wydarzeniach, tak samo jak powinna trwać pamięć o ludziach pokroju Helene, którzy stali się bohaterami.

Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, wyryła ślad w mojej duszy i stała się bardzo cenną lekcją. Mimo smutku i bólu drzemie w niej piękno. Gorąco polecam tę publikację, w której znajdziecie mnóstwo cierpienia, rozpaczy, brutalnej historycznej prawdy i miłości, która przetrwała do ostatniego tchnienia.

Żaneta Auler "7 dni w siódmym niebie. Amerykański sen - prawdy i mity"

Wydawnictwo Edipresse

data wydania 2019

stron 304

ISBN 978-83-8164-019-0

Raj czy przedsionek piekieł? Jaka jest ta Ameryka!

Stany Zjednoczone - kraj wielki, jedyny w swoim rodzaju, mający opinię edenu, w którym spełnia się droga od zera do milionera. Kraj w którym nie zawsze jest bajkowo, są bezdomni i bankruci, a marzenia nie zawsze się spełniają. Stany, kraj marzenie dla wielu Polaków, do którego brak swobodnego dostępu blokuje konieczność otrzymania wizy. Państwo w którym wielu rodaków dorobiło się fortun i wielu pozostało na stałe. 

To jaka jest tak naprawdę ta Ameryka? Słodka jak lukier czy słodko-kwaśna jak popularny sos do ryżu? 

Odpowiedzi poszukałam w książce Żanety Aulin, która mieszka wraz z rodziną w Los Angeles wiele lat, prowadzi tam dwie firmy i jak wynika z treści lektury jest szczęśliwa. 

Na siedem szalonych i pełnych wrażeń dni Autorka zabiera nas do kraju, który ma bardzo różne oblicza. W jej towarzystwie poznajemy nie tylko miejsca, ale i żyjących tam ludzi, ich zwyczaje, tradycje i przyzwyczajenia. Amerykański styl życia przedstawiony jest bez osłon i filtrów. Dzięki temu poznajemy prawdę o życiu za Wielką Wodą. 

Tylko czy ta prawda jest jedna czy raczej składa się z wielu twarzy? 

Jak się okazuje Ameryka to raj, ale nie każdy poczuje się w nim jak w edenie. 

Zwiedzanie rozpoczynamy od Los Angeles, które jest ogromne i bardzo różnorodne. Drogie i zachwycające, pełne atrakcji, ale i wysysające fortunę oraz siły. Bo życie w nim wcale nie jest tak różowe jak drogie. Kraina filmu, świat bogactwa to też świat blichtru, nałogów, narkotyków i luksusu. Czytając zaglądamy do ciekawych miejsc: hoteli, muzeów, centrów rozrywki, dzielnic zamieszkałych przez gwiazdy. Odwiedzamy także miasto grzechu - Las Vegas, a także Nowy York i niezwykłej urody parki narodowe, gdzie przyroda pokazuje swoje piękno w całej krasie. 

Oglądając amerykańskie obrazki odkrywamy różne oblicza tego państwa. Poznajemy nawyki żywieniowe, realia zwyczajnego życia i pracy. Jak się okazuje z bliska nie jest aż tak bardzo idealnie. W raju nie brakuje różnych pułapek i minusów. 

Książka jest naprawdę niesamowita, czyta się ją po prostu rewelacyjnie. Pani Aulin okazuje się fantastyczną przewodniczką. Tekst uzupełniają przepiękne zdjęcia. W treści nie brak osobistych doświadczeń Autorki i jej amerykańskiej historii. Łatwo odkryć, że Pani Żanecie się powiodło i osiągnęła sukces. Jej życie podobnie jak wielu mieszkańców USA biegnie szybko i dynamicznie. Pracowicie i jest pełne wrażeń. Amerykański sen w tym wypadku okazał się kolorowy, ale w treści nie brak i smutnych przykładów ludzi, którzy zachowując uśmiech i pozory szczęścia byli w środku samotni i nieszczęśliwi. Z relacji płynie wniosek, że Ameryka jest inna niż Stary Kontynent. Nieprzewidywalna, pełna kontrastów, że jest niczym odrębny okręt na oceanie na którym panują odrębne prawa. 

Ameryka szokuje, zachwyca, budzi wstręt i pociąga. Na pewno jest jak narkotyk. Tu liczy się rozmiar, nie ma limitów, a wolność jest ogromnie ceniona. Nie każdy jej może zaznać bowiem dobra materialne sprawiają, że ludzie stają się niewolnikami pracy by było ich na wiele stać. 

Po lekturze raczej bym w tym kraju nie zamieszkała, ale chętnie bym odwiedziła. Skonfrontowała na własne oczy pewne wrażenia. Ameryką można się zachłysnąć, można się w niej zadurzyć. 

Książka jest pełna ciekawostek i wielu interesujących szczegółów. Tytuł jest napisany bardzo lekko, przystępnie i realnie. Książkę gorąco polecam czytelnikom ciekawym świata, odkrywania interesujących zakątków i lubiącym literaturę podróżniczą. 

A zatem zapraszam do odkrycia Ameryki i jej cudów w siedem dni. To będzie ekscytująca przygoda literacka. Długo jej nie zapomnicie. 

Patrycja Strzałkowska "Cover girl"

Wydawnictwo Pascal

data wydania 2019

stron 400

ISBN 978-83-8103-449-4

Smak spełnionych marzeń bywa gorzki jak trucizna

Każdy człowiek ma jakieś marzenia. Jedni pozostawiają je w sferze przyszłości i nie robią nic, by się one spełniły. Czekają, aż los poda im wszystko na tacy. Inni ciężko się trudzą by zrealizować swoje plany i są w stanie zrobić dla nich wszystko. Pędzą po trupach do swojego celu nie bacząc co po drodze i jaka owa droga jest. Ich marzenia niekiedy się spełniają, ale jak się w końcu okazuje smak sukcesu bywa inny niż przypuszczano. Gorzki i toksyczny. 

Bohaterka drugiej powieści napisanej przez Patrycję Strzałkowską to młoda kobieta, która za wszelką cenę chce osiągnąć to, co sobie wymarzyła. Jej marzenia są bardzo "bogate" - dosłownie i w przenośni. Martyna chce mieć pieniądze, być sławna i otaczać się luksusem. Na owe dobra nie myśli uczciwie pracować i kształcić się. Chce wykorzystać to, co dała jej natura a poprawili ludzie. Uroda ma zapewnić jej luksusowe ubrania, najwyższej jakości kosmetyki, biżuterię. Martyna chce gościć na rozkładówkach pism erotycznych, być obiektem podziwu mężczyzn i zazdrości kobiet. Chce poczuć siłę i moc bycia celebrytką. By osiągnąć swój cel wiąże się z pewnym mężczyzną. Dużo od niej starszym, sławnym, obrzydliwie bogatym i mającym swoje sekrety. Czy taki związek ma szansę przetrwać i dać szczęście? Czy warto się sprzedać za marzenia? Czy takie życie jest słodkie na dłużej i czy można żyć bez prawdziwych uczuć będąc zakochanym tylko w sobie i pieniądzach? 

Druga w dorobku Patrycji Strzałkowskiej książka bardzo mnie zaskoczyła. Okazała się lepsza niż się spodziewałam, a Autorka uczyniła w pisaniu ogromne postępy. Rozwinęła się i śmiało podjęła trudne i kontrowersyjne tematy. 

Sławy i rozgłosu szuka setki pięknych i młodych kobiet. Zapatrzone w cel biegną ku niemu nie patrząc, że w niebotycznie wysokich szpilkach trudno jest zdobywać tak strome i wysokie szczyty. Szczyty ludzkiej głupoty i pychy. Wszystko bowiem wydaje się błyszczeć, ale... z daleka. Im bliżej tym bardziej widać kicz. Martyna zapatrzona w swoje cele ślepnie i traci rozsądek. Jej postać Autorka wykreowała doskonale. Wyraziście i przejrzyście ukazała młodzieńcze zauroczenie blichtrem i pieniędzmi, które same w sobie jednak szczęścia nie dają. Martyna za swoje błędy zapłaciła ogromną cenę, ale czy czegoś się na nich nauczyła? 

Książka napisana jest ostro i mocno. Wiele scen może zaszokować, ale jest na tym świecie taka rzeczywistość i tacy ludzie istnieją naprawdę. Fabuła obfituje w całkiem pikantne niespodzianki. Nie brak brudnych stron życia. Bohaterami są ludzie o których piszą portale plotkarskie. Ich świat ukazany jest bez żadnych tajemnic i przesłon. Lektura z pewnością zaszokuje. Czyta się ją lekko i z ciekawością. Ta powieść ma sobie coś, co przyciąga. Co każe czytać i nie odkładać książki choćby na chwilę. Myślę, że tę książkę powinny mimo ostrych scen podsuwać kończącym szkołę średnią, a więc pełnoletnim córkom mamy by ostrzec je przed pójściem w życiu na łatwiznę i przed zapatrzeniem w siebie oraz pieniądze. 

Książka bardzo mi się spodobała. Doceniam ją wiedząc, że wcale nie jest łatwo pisać o próżnym do granic możliwości świecie, w którym na moralność miejsca nie ma. Gratuluję pomysłu na fabułę. Kiedyś, mając lat naście zaczytywałam się w książkach D. Dune i Jackie Collins. Tam była pokazana amerykańska rzeczywistość i sen o bogactwie. Patrycja Strzałkowska pokazała to samo środowisko funkcjonujące na rodzimym gruncie. Pobyłam tam przez chwilę, podejrzałam i było to niezwykle doświadczenie. To świat nie dla mnie, ale lubię o nim poczytać. "Cover girl" polecam na odstresowanie, na poprawę humoru. Dzięki temu tytułowi z pewnością docenicie mniej celebrycką codzienność i życie zwyczajnego zjadacza chleba. 

Zapowiedź warta uwagi!

17 kwietnia 2019 swoją premierę będzie miała książka George’a Weigla Lekcje nadziei.

Ostatnia lekcja naszego Papieża

Jan Paweł II zmieniał życie każdego, kto się z nim zetknął. Stawał się autorytetem, wzorem, często kimś bliskim. Niezwykła relacja łączyła go z George’em Weiglem, autorem bestsellerowych biografii Papieża. Liczne nieformalne spotkania podczas wspólnych kolacji, wzajemna pamięć i troska pozwoliły Weiglowi nazywać się prawdziwym przyjacielem Jana Pawła II. 

W swojej najnowszej książce przedstawia nam portret świętego, dla którego zawsze najważniejszy był człowiek. Śledząc poczynania Jana Pawła II, słuchając jego prywatnych historii i towarzysząc mu w licznych pielgrzymkach, stworzył opowieść będącą ostatnią lekcją jakiej udzielił nam Papież, lekcją zaufania i nadziei. To książka, którą powinien przeczytać każdy kapłan i każdy świecki – nikogo nie pozostawi obojętnym.

O autorze:

George Weigel jest wybitnym amerykańskim filozofem i teologiem katolickim, jednym z najpoważniejszych komentatorów życia religijnego i publicznego. Stale współpracuje z „Washington Post” i „Los Angeles Times”.

Napisał kilkanaście książek na temat nauki społecznej Kościoła oraz moralnych podstaw polityki i ekonomii, w tym głośną w Polsce Ostateczną rewolucję. Kościół sprzeciwu a upadek komunizmu.

Od czasu wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową jest uważnym badaczem jego pontyfikatu. Efektem tych zainteresowań jest monumentalna praca Świadek nadziei, która od chwili amerykańskiego wydania w październiku 1999 roku przetłumaczona została na 9 języków. (Informacje pochodzą od Wydawcy książki.)

Alek Rogoziński "Śmierć w blasku fleszy"

Wydawnictwo Edipresse

data wydania 2019

stron 304

ISBN 978-83-8164-013-8

Najciemniej bywa pod latarnią

Alek Rogoziński z zawodu dziennikarz, a z pasji kryminalista ma swoim dorobku już wiele dobrych książek, które podbiły serca czytelników. Nie wiem jak to się stało, ale ja do tej pory nie przeczytałam żadnej z nich. A to spory błąd, bo ominęło mnie wiele dobrego. Gdy zaczynałam lekturę "Śmierci w blasku fleszy" nie przypuszczałam, że spotka mnie tyle czytelniczej radości. Książka szybciutko przypadła mi do gustu i ujęła, a ja bawiłam się przy niej doskonale. Zaraz, zaraz... Bawiłam przy kryminale? Dokładnie tak, bo fabuła tego tytułu tryska humorem i choć jest morderstwo, to idzie boki zrywać ze śmiechu. 

Akcja najnowszej książki Autora "Zbrodni w wielkim mieście" toczy się w świecie celebrytów, blichtru i showbiznesu. Mariusz Kosek i Dominika Szustek prowadzą wspólnie agencję eventową "360 stopni". Przed nimi ważne wyzwanie. Mają zorganizować pokaz mody topowych polskich projektantów i ma to być coś wyjątkowego, które wywoła wielkie "wow" i o którym będzie się długo mówić i pisać. Impreza ma się okazać wydarzeniem sezonu i praca nad nim do łatwych nie należy. Scena finałowa pokazu ma wręcz przejść do historii. Modelka ma być zastrzelona i ma to wywołać spektakularne rekcje. Rzeczywistość przechodzi jednak show, bowiem morderstwo, które ma być sfingowane okazuje się być prawdziwe. Kto miał cel, by zabić na oczach tłumu widzów? Komu zalazła za skórę młoda i piękna modelka? Czy miała prawdziwych wrogów czy może jej śmierć to czysty przypadek? 

Ta powieść to doskonała komedia kryminalna, która hipnotyzuje i okazuje się perfekcyjną lekturą na jeden wieczór. Dlaczego tylko jeden? Bo jej się po prostu nie da odłożyć i musi się dotrzeć do ostatniego zdania. Minusów w niej się nie doszukałam, więc pozostaje mi wymienić tylko plusy. Po pierwsze - ciekawie poprowadzona akcja, jej idealne tempo. Po drugie rewelacyjni bohaterowie, którzy rozbawią nawet największego ponuraka. Po trzecie wspaniale zagmatwana fabuła, która jest pełna zakrętów i niespodzianek. Doskonały język i styl, świetne dialogi i oczywiście pasujące do całości zakończenie. 

W publikacji króluje dowcip, króluje humor i rozrywka. Nie należę do miłośników komedii, nie śmieję się zbyt łatwo na filmach, ale tym razem śmiałam się do łez, świetnie się bawiłam i głowiłam kto i dlaczego zabił. Nie odgadłam tego za szybko, więc książka przez długi czas trzymała mnie w napięciu. Tym dziełem Alek Rogoziński udowodnił, że ma naprawdę spory talent, potrafi zaciekawić czytelnika i zachęcić do poznania innych jego książek. 

Reasumując już należę do grona fanek Autora i myślę, że szybko poznam jego inne tytuły.

"Śmierć w blasku fleszy" oczywiście polecam i z całą pewnością oraz szczerością stwierdzam, że warto poznać jej treść. 

Anna Partyka-Judge "Na krawędzi uczuć"

Wydawnictwo Replika

data wydania 2019

stron 320

ISBN 978-83-7674-750-7

Do swoich marzeń trzeba się uśmiechać

Życie jest drogą, która ma swój początek i koniec. Nie jest to jednak droga, która jest równa i gładka. Jest ona zdecydowanie wyboista i pełna zakrętów. Nie jest usłana różami i pełna przeróżnych niespodzianek, pułapek i przeszkód. Na zakrętach łatwo jest wypaść poza obrany tor. W życiu nie brakuje bowiem trudności, które wysadzają z siodła i sprawiają, że świat wali nam się na głowę. Jedną z nich jest zdrada, która boli szczególnie kobiety. Zdradzone czują się gorsze, niepotrzebne, wybrakowane, smutne i załamane. Zdrada to dramat, ale z każdej, nawet najgorszej sytuacji jest jakieś wyjście. Zawsze są jakieś drzwi, które należy otworzyć by odkryć, że za nimi znajduje się nowa, odmienna rzeczywistość. I niekoniecznie bywa ona gorsza. 

Głównymi bohaterkami powieści "Na krawędzi uczuć"  jest sześć kobiet. Każda z nich pochodzi z innego świata, innej miejscowości, ma inne doświadczenia i przeżycia. Pięć z nich coś w życiu mocno zraniło i zabolało. Zawiodło i rozczarowało. Każda z pięciu pań musi podjąć ważne decyzje, każda musi ułożyć swój świat na nowo. Szósta bardzo chce im w tym trudnym zadaniu pomóc, doradzić i dodać otuchy. Panie stojące na życiowym zakręcie - ostrym i niebezpiecznym spotykają się jesienią w nadmorskim kurorcie. Każda z nich ma inaczej zapisany życiowy pamiętnik. Wszystkie próbują zacząć żyć od nowa i odnaleźć szczęście. Sprawić by uśmiech - szczery i niewymuszony - znów zagościł na ich twarzach. Autorka ciekawie i oryginalnie przedstawia historię każdej z nich. Słowa wyjątkowo mocno przemawiają i skrywają nietuzinkowe historie.

Basia, Jowita, Marta, Anna i Karolina to bohaterki, które szybko skradną serce każdej z czytelniczek. Każda z nich ma swoje gorsze dni. I choć zranione, choć postawione pod murem nie poddają się. Podejmują wyzwanie rzucone im przez los i podnoszą się z kolan. 

"Na krawędzi uczuć" to książka napisana przez wrażliwą kobietę i adresowana szczególnie do kobiet, które dotyka problem zdrady. Jak się okazuje na niej świat się nie kończy. Owszem zmienia barwy, ale trwa nadal. I pewnie zdrada to często koniec związku, ale nie koniec życia. Po niej istnieje coś dalej, co innego, coś, co wydaje się obce i nieoswojone, ale to nie ostateczny szlaban. Powieść konkretnie podpowiada, jak radzić sobie w trudnej sytuacji. Warto wtedy skorzystać z fachowej pomocy, poszukać bratnich dusz, odkryć pewne nieodkryte dotąd w życiu lądy. Trzeba marzyć i walczyć by szczęście zajrzało do naszej codzienności. Trzeba odnaleźć nową siebie i nowe oblicze życia. 

Ta powieść dodaje sił, czyta się ją przyjemnie. Ujęty trudny temat jest przedstawiony w sposób normalny, bez sztuczności i patosu. Zdrada zdarza się nawet w najlepszych związkach. Boli, ale trzeba po niej żyć dalej. A przepis na radzenie sobie z nią zawiera książka Anny Partyki-Junge, którą polecam.