Ciekawe nowości - luty 2017

Jak ten czas pomyka. Już prawie luty. I do wiosny bliżej. Piszę do Was z łóżka solidnie chora, zakaszlana. Leczą książki, bo one to świetne lekarstwo. Nie uporałam się z wszystkimi wyzwaniami stycznia. Pojawiło się u mnie parę książkowych niespodzianek. W styczniu blog "żył" dość intensywnie. Jestem z tego zadowolona. A co mnie zaciekawi z lutowych nowości? Już pokazuję!

Wydawnictwo Prószyński i S-ka 

data premiery 16 luty

Wydawnictwo Novae Res

premiera 3 luty

Wydawnictwo Filia 

premiera 22 luty

Wydawnictwo Literackie

premiera 17 luty

Wydawnictwo Czwarta Strona 

premiera 2 luty

Wydawnictwo Czwarta Strona

premiera 15 luty

Wydawnictwo Czwarta Strona

premiera 15 luty

Czy może ktoś z Was znalazł wśród tych książek tytuł, który będzie chciał przeczytać? Podzielcie się ze mną swoimi typami na luty. Pozdrowienia!

Remigiusz Mróz "Świt, który nie nadejdzie"

Wydawnictwo Czwarta Strona

data wydania 2016

stron 528

ISBN 978-83-7976-536-2

gatunek sensacja&kryminał

W gangsterskim świecie nie ma drugich szans

Remigiusz Mróz - niekwestionowany król polskich kryminałów bardzo rozpieszcza swoich fanów. W błyskawicznym tempie wydaje kolejne książki, a każda z nich jest dopracowana, dopieszczona i robi furorę. Autor „Parabellum” w swojej kolejnej powieści przenosi nas do czasów dwudziestolecia międzywojennego i pozwala nam poznać półświatek Warszawy. Ciekawe to środowisko, nad wyraz oryginalne i specyficzne. Idealne na bohaterów kryminalnej książki.

Do stolicy ze wschodniej prowincji, a konkretnie z Wileńszczyzny, przyjeżdża pewien mężczyzna. Ernest Wilmański, były bokser, zamierza wymazać nie zawsze idealną przeszłość i rozpocząć wszystko od początku. Ma przy sobie trochę gotówki i głowę pełną pomysłów. Los jednak drwi z jego planów, a wplątuje bohatera w niezłą kabałę. Będąc świadkiem stosowania przemocy wobec młodej dziewczyny staje w jej obronie. Zadziera, nic o tym nie wiedząc, z członkiem gangu Banników. Tym samym ściąga na swoją osobę spore kłopoty i zemstę za pobicie jednego z członków szajki. Ernest ma dwa wyjścia – chronić się pod skrzydłami policji bądź przystąpić do konkurencyjnego gangu. Odważny mężczyzna odrzuca jednak propozycję ze strony policjantki Elizy Zarzecznej i wybiera trzecie, jakże oryginalne rozwiązanie. Idzie wprost do jaskini lwa i proponuje w lokalu „Mokradło” szefowi Banników Fryderykowi Hertzowi współpracę. Czy wybiera optymalne i najkorzystniejsze dla siebie rozwiązanie? Logicznie wydaje się, że nie, ale… Czasem krzywa droga może okazać się tą najprostszą...

Remigiusz Mróz tym tytułem udowadnia, że ma wybitny dar odmalowywania przeszłości, w której nie dane mu było żyć. Czyni to z niesamowitym czarem, wybitną precyzją i wyjątkowym mistrzostwem. Zrobiło to na mnie olbrzymie wrażenie i nie będę ukrywać, że epoka, która dotąd wydawała mi się nieco nuda zaczęła mnie fascynować. Twórca „Kasacji” po raz kolejny sprawdził się rewelacyjnie w odsłonie retro. Wykreował wyjątkowe postacie, doskonale poprowadził fabułę i zapewnił kilka godzin czytelniczej rozrywki na pierwszorzędnym poziomie. Szybko straciłam dla tej powieści głowę i zaczęłam ją chłonąć nieczuła na późną porę i zmęczenie. Udzielił mi się klimat przedwojennej stolicy, zafascynował mnie świat, w którym granice prawa są wciąż łamane, zainteresowała mnie praca kobiet w policji, które były prekursorkami w tej służbie. Zaintrygował mnie gangsterski świat, w którym nie było miejsca na naprawę swoich win, w którym nie dawano drugiej szansy. Wreszcie moją uwagę przykuł nietuzinkowy bohater, który miał w sobie to „coś”, co przyciąga kobiety, budzi podziw wrogów i szacunek kompanów. Za sprawą Mroza znalazłam się w świecie przestępczym, z którym w rzeczywistości nie miałam, ani nie mam, w ogóle do czynienia. I co dziwne, ten świat zaczął mnie wabić i nęcić.
Moją uwagę zwróciła także Eliza Zarzeczna – kobieta, która chcąc uzyskać awans społeczny, która marząc o stabilizacji finansowej, wybrała pracę wymagającą od niej nadzwyczaj wiele.

„Świt, który nie nadejdzie” ma wiele zalet. Na uznanie zasługuje lekkość pióra, doskonały styl, płynność akcji, dynamika fabuły. Mróz świetnie odrysowuje odległą rzeczywistość, komplikuje i splata losy wykreowanych przez siebie bohaterów, a tym samym dostarcza odbiorcom książki sporej przyjemności czytania i emocji. Wszystko w tym tytule jest żywe, namacalne, plastyczne. Nie czuć sztuczności, czytelnik nie doświadcza niespójności najdrobniejszych szczegółów. Każdy element fabuły układa się w ukierunkowaną całość, a sama lektura czyta się płynnie, bezproblemowo i niezwykle przyjemnie. Remigiusz Mróz i tym razem nie zawiódł. Doskonale przygotował zarówno tło, jak i plan pierwszy. Idealnie wprowadził w specyficzny klimat i sprawił mi naprawdę uroczą niespodziankę. Tytuł polecam, a za jedyny minus uważam niebyt ciekawą okładkę. Jeśli w tym aspekcie się ze mną zgodzicie to i tak w żadnym stopniu nie umniejszy to przyjemności czytania. Zapraszam do lektury.

Małgorzata Saramonowicz "Xięgi Nefasa. W zaświatach"

Wydawnictwo Znak

data wydania luty 2017

stron 480

ISBN 978-83-2404-572-3

gatunek fantasy z elementami historii

Losów Nefasa ciąg dalszy

Dokładnie rok temu na moim blogu ukazała się recenzja książki, która rozpoczęła cykl Xięgi Nefasa. Dla jej miłośników Wydawnictwo Znak przygotowało właśnie drugi tom serii, którego ja nie ukrywam wyczekiwałam z niecierpliwością. Właśnie jestem świeżutko po lekturze i śmiem donieść, że kontynuacja jest równie świetna jak początek. Dalsze dzieje niezwykłego kronikarza i sługi Bolesława Krzywoustego są naprawdę ekscytującą lekturą i całkowicie odrywają od współczesności. Przenoszą w świat, w rzeczywistość XII wieku, która z perspektywy obecnych czasów - ery lotów w kosmos, światłowodów, internetu i telefonii komórkowej - wydaje się bajkową. A przecież autorka oparła swoje książki o czasy, które zdarzyły się naprawdę. Właśnie zderzenie aktualnej rzeczywistości z tą książkową jest czynnikiem, który mnie ogromnie zachęcił do podróży w przeszłość. Bo tam, w fabule jest tak inaczej, tak magicznie, tak nieziemsko. Powieść ma niesamowity klimat, który wielu pewnie skojarzy się z "Wiedźminem", ale mnie jakoś bardziej przypominał "Starą baśń" Kraszewskiego. Nie potrafię wyjaśnić podstaw tego skojarzenia, ale oba tytuły mają w sobie to coś, na punkcie czego jako czytelniczka oszalałam. 

Wróćmy do fabuły. W tym tomie Nefas ma misję. Musi chronić pewną trójkę przed niebezpieczeństwami z zewnątrz i każde z nich przed nimi samymi. A kto tworzy ten tajemniczy trójkąt? Władysław jest młodym następcą tronu, Jaksa jest synem wielkiego rycerza, a Alba jest niewidomą kapłanką. Władysław ma zadatki na wojownika, Jaksa zaś nie marzy o tym by walczyć i pójść w ślady ojca. Bardziej pociąga go magia i w ukryciu poświęca jej czas. Alba pomimo tego, że jest niewidoma posiada silną drzemiącą w niej moc... Jak widać otoczyć opieką tak niezwykłą trójkę nie jest łatwym zadaniem. Nefas musi włożyć wiele sił by sprostać zadaniu. Wiąże go przysięga, którą złożył słowiańskiemu bogowi Trygławowi. Stawka jest wysoka - nie tylko nikt nie może zginąć, ale Nefas spełniając śluby liczy, że otrzyma pomoc by uratować jedyną kobietę którą pokochało jego serce. Randa jest w zaświatach, a tam zwykły śmiertelnik bez pomocy bóstwa nic nie może i jest bezsilny... Osobom ciekawym wypełnienia ślubów i losów Nefasa polecam lekturę, która jest niebezpieczna jak używka. Porywa do świata w którym panują inne reguły, wzorce i normy obyczajowe, ale w którym ludzkie serca szarpią te same namiętności i pokusy, w którym władza jest czymś, co podnieca i zabiera zdolność logicznego myślenia, w którym wiara służy panowaniu nad innymi, a dla korzyści majątkowych ludzi zdolni są wejść w interesy choćby i z diabłem. 

W tym tytule historia miesza się z fantastyką przy czym ta pierwsza jednak schodzi na drugi plan. Występują autentyczne postacie jak choćby biskup krakowski Baldwin, czytelnik odwiedza miejsca istniejące naprawdę jak klasztor w Tyńcu, ale pojawia się mnóstwo bohaterów wykreowanych w wyobraźni autorki. Akcja jest zdecydowanie wartka i dynamiczna, a powieść składa się z krótkich rozdziałów, których czytanie było momentami delikatnie irytujące. Co wpasowałam się w jeden wątek już trzeba było przenieść myśli w drugi. Nie uważam tego jednak za poważną wadę. Moim zdaniem uwagę przykuwa przede wszystkim magia, baśniowość, słowiański klimat, bóstwa, bożki, obrzędy zwyczaje, ale i walka, intrygi i spiski. Knowania i pęd ku korzyściom tego świata. Intrygują też same zaświaty, które są czymś niewiarygodnym a zarazem rzeczywistym. 

Ta książka porywa, ta książka ma w sobie moc, ta lektura nie nudzi. Jest pełna scen akcji, nie brak w niej żywiołowości. Fabuła jest pełna szczegółów, a czytanie wymaga skupienia i nadążania za mnogością wątków. Czy warto sięgnąć po ten tytuł? Moim zdaniem tak. Myślę, że jego magia skutecznie Was otuli i szybko poczujecie ten niezwykły klimat, który kiedyś był w dużej mierze czymś  oczywistym  dla naszych dalekich przodków.

Natalia Osińska "Fanfik"

Wydawnictwo Krytyka Polityczna

data wydania 2016

stron 400

ISBN 978-83-6536-941-3

powieść młodzieżowa

Gdy życie jest bardziej fiction niż fun 

„Ale to już było!” „Znów fabuła książki to odgrzewany kotlet!” - często słychać narzekania czytelników, którzy preferując konkretny gatunek książek, po raz kolejny trafiają na tytuł, który jest lustrzanym odbiciem tego, co czytali niedawno. Zgodzę się, że czasem pisarzom brakuje polotu, pomysłu i mniej lub bardziej świadomie powtarzają wielokrotnie wykorzystane schematy. Czytelnicy doceniają świeżość, dlatego wysoko oceniają lektury oryginalne i niesztampowe. Choćby takie jak „Fanfik”, który pokazuje młodzieżową odsłonę literatury w innowacyjnym stylu. Niby autorka pisze o dojrzewaniu, o odkrywaniu siebie i szukanie swojego „ja”, ale czyni to w sposób tak niekonwencjonalny, że trudno nie zachwycić się jej debiutem.

Pewnego wrześniowego dnia na korytarzu jednego z liceów spotykają się dziewczyna i chłopak. Nie znają się. Ona zaczyna drugą klasę i ma problemy natury psychologicznej, on jest „nowym” w tej szkole i nie ma jeszcze rozeznania w położeniu sal. Wiele osób pomyśli, że właśnie zaczyna się romantyczna znajomość, rodzi się uczucie i pojawią się motyle w brzuchu. Otóż nie! Tych dwoje młodych ludzi zaprzyjaźni i zżyje się ze sobą, ale ich relacja będzie specyficzna. Zmieni ich życie oraz spojrzenie na otoczenie, pozwoli im poznać siebie. Jednym słowem przewróci ich świat do góry nogami, a czytelnikom dostarczy nie lada emocji. Właśnie dlatego każdy, kto jest znudzony zwyczajnym i oklepanym podejściem do problemów nastolatków powinien po tę książkę sięgnąć.

„Fanfik” jest niesztampowy i szokuje zwłaszcza osoby o ortodoksyjnych poglądach. Jest w nim coś, co szybko uświadamia, że nie każdy nastolatek jest z identycznej formy odlany i ma te same dylematy. Człowiek w tym wieku jest istotą wyjątkowo wrażliwą i skomplikowaną, ale też bez względu na poglądy, pochodzenie czy przekonania chce zachwycić się wolnością. Trudno czasem pokazać u progu dorosłości swoją prawdziwą twarz, trudno obalić mity o swojej osobie. Wymaga to sporej odwagi, ale nie jest niemożliwe. Debiut Osińskiej uczy tolerancji, uczy szacunku do innych. Zaskakuje, dodaje odwagi, by zrzucić narzuconą sobie maskę i pokazać światu swoje prawdziwe wnętrze. Ta powieść jest lekka i trudna zarazem. Autorka odważnie i stanowczo pisze o problemach nastolatków, nie boi się podejmowania trudnych i kontrowersyjnych kwestii, nie zamiata pod dywan spraw z pogranicza dobrego smaku i tabu. Uczy, by nie oceniać po pozorach, by nie narzucać sztampowych wzorców innym, ale pozwolić każdemu być sobą, nawet gdy ten stan jest dla wielu podejrzany i budzący kontrowersje.

Historia Tosi jest zarazem śmieszna i wzruszająca, naładowana humorem i powagą, pełna scen, które mocno zaskakują. Autorka przekonuje, że bezpieczniej i nudniej jest zaszyć się w tłumie, a trudniej i ciekawej odkryć swoje prawdziwe oblicze przed światem. Powieść skierowana do młodzieży nie znudzi i starszych czytelników. Jej atutami są ciekawa fabuła, dobry warsztat literacki i świeże pióro, które doskonale nakreśla nietypowe problemy ludzi młodych. Ta powieść zaskoczyła mnie zwyczajnym i prostym podejściem do trudnego tematu, dojrzałością, jakiej niekiedy próżno szukać w tym gatunku książek. Okładka łudząco przypomina szatę graficzną książek Małgorzaty Musierowicz,ale proza Osińskiej jest inna, odmienna i równie atrakcyjna. Warto poświęcić jej swój czas, dlatego zachęcam by poznać Tosię, jej drugie ja oraz Leona i ciocię Idalię oraz zobaczyć jak z słodkiej dziewczyny rodzi się całkiem inna postać.

Helen Fielding "Dziennik Briget Jones. Dziecko"

Wydawnictwo Zysk i S-ka

data wydania 2016

stron 260

ISBN 978-83-6552-190-3

gatunek literatura obyczajowa

Od przybytku czasem głowa boli

Zima to czas, w którym sięgam wyłącznie po książki wesołe, relaksujące, takie, które poprawią nastrój i sprawią, że będę się śmiała w trakcie lektury. Sprawdzoną autorką, która pisze powieści z olbrzymią dawką humoru jest Helen Fielding. Jej książki z kultową Bridget Jones mają moc gazu rozweselającego. Do rąk czytelników trafiła właśnie czwarta powieść z tego cyklu, w której zagorzała singielka dostaje od losu olbrzymią niespodziankę.

W życiu Bridget zawsze panuje chaos i rozgardiasz, a ona sama wydaje się nad niczym nie panować. Tak jest i tym razem. Nagle wszystko wymyka się spod kontroli i los pisze nietypowy scenariusz.
Bridget na chrzcinach spotyka swojego byłego narzeczonego Marka. Mężczyznę, który porzucił ją prawie przed ołtarzem. Faceta, który ją zranił i nie potrafił jej w pełni zaufać. Czy jednak nasza bohaterka traktuje go obojętnie, czy wymazała go z serca raz na zawsze? Okazuje się, że nie. Ona nadal coś do niego czuje i jest to na tyle mocne uczucie, że byli narzeczeni trafiają do sypialni. Jednak po nocy przychodzi dzień i Mark nie ma ochoty na bycie razem. Bridget szuka pocieszenia w ramionach przyjaciela. Wszystko to przeszłoby bez echa, gdyby po kilku tygodniach nie okazało się, że panna Jones będzie mamą. Pytanie kto jest ojcem? Jesteście ciekawi jak potoczą się dzieje tych bohaterów? Zapraszam do niezwykle zabawnej powieści. Uśmiech od ucha do ucha jest w stu procentach gwarantowany.

Kolejna powieść Fielding to ekscytująca i szalona lektura, którą ze smakiem można pochłonąć w jeden wieczór. Nie jest to książka dla sztywnych tradycjonalistów, bo tych opisane wydarzenia mogą oburzyć. Bridget w roli przyszłej mamy wydaje się niedojrzała, nieco zagubiona i lekko infantylna. Taka, jakby była nastolatką i nie do końca dochodziło do niej co się dzieje. A jednak budzi sympatię, swoim zachowaniem rozbawia. Ciąża nie jest dla panny Jones katastrofą, ale burzy jej dotychczasowy świat w gruzy. Oczekiwanie na potomka jest czasem burzliwym, pełnym niespodziewanych zdarzeń. Czytelnicy chcąc nie chcąc wsiadają wraz z głównymi bohaterami na emocjonalny rollercoaster i doskonale się bawią, choć opisana sytuacja mogłaby być równie dobrze fabułą dramatu czy melodramatycznego romansu.

Każda scena w powieści jest obficie obsypana radością, beztroską, i dowcipem. Nic nie jest wzięte na poważnie. Ten zabieg decyduje o lekkim, wręcz rozrywkowym klimacie książki. Zakończenie jest niestety łatwo przewidywalne, ale po długim namyślę stwierdzam, że żadne inne ukoronowanie opisanych zdarzeń po prostu by nie pasowało. Książka zamienia chandrę w dobry nastrój, przegania smutki, a jej czytanie po prostu sprawia czytelniczą radość. Ten tytuł sprawdzi się gdy będziecie chcieli odpocząć od codzienności, polecam go zwłaszcza tym, którzy chcą spojrzeć na świat z większym dystansem. Żadna inna bohaterka nie nauczy Was lepiej lżejszego podejścia do życia jak Bridget. To właśnie dzięki niej staniecie się bardziej na luzie, bardziej odprężeni i radośni wobec otaczającego świata. Bo Bridget Jones to fenomen, to geniusz, to mistrzyni w rozśmieszaniu czytelników. Zachęcam do przeżycia z nią na kartach książki jej ciąży.

Magdalena Majcher "Stan nie! błogosławiony"

Wydawnictwo Pascal

data wydania styczeń 2017

stron 384

ISBN 978-83-7642-885-7

Literatura obyczajowa 

Na tyle znamy siebie, na ile nas sprawdzono

Do przeczytania powieści Magdaleny Majcher skusiła mnie treść opisu i okładka. Słodka okładka utrzymana w pastelowych kolorach. Fabuła książki już nie jest w takich klimatach. W niej reguły narzuca bardziej realne życie niż polukrowana literacka fikcja, a opisane zdarzenia potwierdzają, że los potrafi nas mocno zaskoczyć, pokrzyżować nasze plany i wystawić na próbę, zmusić do podjęcia trudnych decyzji, w których nikt nas nie wyręczy.

Kiedyś dzieci rodziły się zwykle niecały rok po ślubie, dziś wiele par po powiedzeniu sakramentalnego "tak" odwleka decyzję o zostaniu rodzicami. Młodzi małżonkowie chcą nacieszyć się sobą, ustabilizować swoją pozycję zawodową i finansową, a dopiero potem powiększyć rodzinę. Takie właśnie plany miała para będąca głównymi bohaterami książki "Stan nie! błogosławiony". Ciąża zaskoczyła Polę i jej męża. Wystarczył jeden romantyczny wieczór i testy ciążowe pokazały dodatni rezultat. 28- letnia kobieta okazała się zaskoczona i lekko spanikowana taką niespodzianką. Jej mąż przyjął fakt z radością i większym spokojem. Wydawałoby się, że wystarczy wszystko poukładać i oswoić się z myślą o rodzicielstwie. Niestety, życie napisało trudniejszy scenariusz. Podczas badań lekarz podał parze do wiadomości, że istnieje podejrzenie u nienarodzonego dziecka istnienia zespołu Downa. Pola i Kuba stanęli przez niezwykle trudnymi decyzjami  odnośnie inwazyjnych badań i ewentualnej aborcji. Jakie podjęli postanowienia? Jak poradzili sobie z trudnościami i jak potoczyły się ich dalsze losy? Zapraszam do lektury książki, która błyskawicznie  podbiła moje serce!

Ten tytuł czyta się lekko i szybko, a od treści nie można się oderwać. Historia Jakuba i Poli chwyta za serce i wzrusza. Daje nadzieję i pokazuje, że wszelkie problemy, wszelkie kłopoty łatwiej przejść parze razem niż osobno. Sympatycznych małżonków życie wystawiło na arcytrudną, bolesną i bezlitosną próbę. Ich miłość została poddana niezwykłemu sprawdzianowi. Cóż, takie czasem jest życie, które lubi zaskoczyć, dać w kość i wiele wymagać. Właśnie wtedy trzeba wykazać chart ducha i siłę. Właśnie wtedy trzeba mieć blisko siebie osoby takie jak babcia Jakuba - Aniela. 

"Stan nie! błogosławiony" to powieść o dwóch obliczach macierzyństwa. Jedno z nich w "wykonaniu" matki Poli jest niczym z piekła rodem. Bożena jest potwornie złą matką, a jej relacja z córką jest całkowicie toksyczna. Samotnie wychowująca córkę kobieta nigdy nie kochała swego dziecka. Nie okazywała czułości, miłości ani żadnego z ciepłych właściwych rodzicielce uczuć. Wciąż narzekała, wymagała, krytykowała, czepiała się i krzyczała. Stosowała kary fizyczne i dręczyła córkę psychicznie. Pola wyfrunęła z rodzinnego gniazda w ramiona męża okaleczona przez matkę, niepewna siebie, zaszczuta. I pojawiły się w niej po odkryciu, że będzie mamą obawy by nie przeniosła złych relacji na swoje nienarodzone dziecko. Przeciwieństwem Bożeny jest Aniela. Kobieta ciepła i serdeczna, wyrozumiała i kochająca. 

Powyższymi zdaniami zasugerowałam, że mocnym atutem lektury są wyraziste, ciekawe nakreślone postacie, ale to nie wszystkie plusy tej publikacji. Autorka odważnie porusza w niej bardzo delikatny problem z którym zmaga się wiele kobiet. Na przykładzie Poli pokazuje jak trudne są decyzje, a jak niedoskonała medycyna, która w kwestiach najwyższej wagi podaje tylko statystyki i procenty. Magdalena Majcher opisuje jak trudnym okresem potrafi być ciąża przebiegająca z komplikacjami, a zarazem uczy by nie wchodzić w życie osobiste innych z butami, by nie uszczęśliwiać radami na siłę, nie wymuszać takich czy innych decyzji. Najlepsze co można zrobić to siać dobre słowa, budzić nadzieję i wiarę, że będzie dobrze. 

W tekście pojawia się wyraźna i jak najbardziej słuszna krytyka poglądów, które reprezentuje matka Poli. Zabobonność, dewocja, dulszczyzna, hipokryzja zabijają właściwe relacje, tłamszą normalność i robią z życia piekło. Z serca przez całą powieść współczułam Poli wyrodnej matki, która perfekcyjnie nauczyła się zatruwać jej życie i zdrowie. 

In plus oceniam również dokładne i wyczerpujące wyjaśnienie kwestii medycznych poruszanego problemu. Nie ma w fabule naukowej tyrady, ale łatwo można zrozumieć jak wiele już o rozwoju poczętych a nienarodzonych dzieci wiedzą lekarze, co przechodzą rodzice tacy jak Kuba i jego żona. 

Kolejnym atutem książki jest język, dobry styl, dobry warsztat literacki Pani Magdy. Powieść trzyma w napięciu do ostatnich stron, dostarcza wiele emocji, wzruszeń i nic dziwnego, że zbiera bardzo dobre oceny od czytelników. W pełni na to zasługuje. Z pełnym przekonaniem polecam ją nie tylko mężatkom i kobietom, które planują zostać mamami. W zupełności mogą też po nią sięgnąć panowie.

Rozwiązanie konkursu z książką "Caraval"

Kochani! Jest poniedziałek rano, a ja mam trudny orzech do zgryzienia. Muszę ogłosić zwycięzcę konkursu, a napisaliście tak cudownie, że trudno mi dokonać wyboru. Nagrodziłabym każdą odpowiedź, bo każda jest świetna. Takiej sytuacji jeszcze nie miałam i smutno mi, że nie każdy dostanie nagrodę. Czytam i czytam, a nic umysłu nie rozjaśnia. Do pomocy wzięłam jeszcze mamę. 

Poczytałyśmy i po burzliwej dyskusji werdykt brzmi tak:

Książka 

wędruje do osoby,

która napisała z anonimowego konta, ale po adresie mailowym wnioskuję, że 

ZWYCIĘZCĄ JEST

GABRIELA ŻMUDA ! 

Serdecznie gratuluję i wysyłam pod podany adres mailowy maila z prośbą o dane do wysyłki. 

Dziękuję za udział w konkursie, serdecznie wszystkich pozdrawiam! 

Ale ze mnie gapa!!!!!!!!

Brawo ja! Tylko tak mogę sobie pogratulować gapiostwa w prowadzeniu bloga. Bo minęły kolejne jego urodziny, a ja zwyczajnie sobie o nich zapomniałam. Mój blog skończył sześć lat. Pytanie dlaczego ze mnie taka gapa? Ano chyba dlatego, że blog i ja to już jedno nierozerwalne. Nie wyobrażam sobie życia bez niego. Jest mi potrzebny jak tlen. I choć ostatnio życie mocno pędzi, obowiązków przebywa, to muszę tu zajrzeć, popisać, poczytać. Ok, nic mnie nie tłumaczy. 
Zatem blogu kochany fajnie, że Cię mam, fajnie, że mam siłę i wytrwałość w pisaniu Ciebie. Wiem, że jesteś jak kropla, która mocno drąży skałę. I mnie zmienia, rozwija, wzbogaca. 

Ale blog to tylko martwa strona, blog żyje, jeśli ktoś go czyta, ogląda, odwiedza. Dziękuję, że tu zaglądacie, że komentujecie, że jesteście ze mną. Ciepło mi na duszy z tego powodu. I miło. 

Co będzie dalej? Pewnie będzie tak jak jest, ale i nadejdą zmiany. Właściwie jedna pojawiła się wczoraj i dziś, bo rozpoczyna się nowa współpraca. Właśnie!!! Dziękuję wszystkim, którzy ze mną współpracowali i współpracują. Autorom, Wydawcom, Portalom, Księgarniom. Bez Was to miejsce byłoby inne, mniej bogate. Dziękuję za kilkaset, pewnie już gdzieś w okolicy tysiąca, albo i więcej książek. Dziękuję za dobre słowa, za otuchę, ale i mocno dziękuję za krytykę. Ona jest bardzo potrzebna komuś takiemu jak ja. Dziękuję i tym, na których na blogowej drodze się zawiodłam. Jest taka osoba, która nauczyła mnie, że fałszywy przyjaciel istnieje, że nie każdemu można ufać. 
Reasumując napiszę jedno słowo, które już padło - Wielkie podziękowania. 

No to skoro blog skończył 6 lat to udaje się z przedszkola do szkoły. Jest już taki trochę dorosły. I tu przeszła mi właśnie myśl - ile lat będę tu pisać? Czy doczekam pełnoletności bloga? Życzę sobie sił i czasu, by blog stał się pełnoletni. 

Agnieszka Lis "Karuzela"

Wydawnictwo Czwarta Strona

data wydania styczeń 2017

stron 632

ISBN 978-83-7976-595-9

literatura obyczajowa

W cierpieniu stajemy się niewidzialni

Jak ważne jest zdrowie zdajemy sobie sprawę, gdy dopada nas choroba. Jak kruche jest życie rozumiemy dopiero wtedy, gdy jest ono zagrożone. Wielu z nas jest pewnymi, że dożyje sędziwej starości. A śmierć jak to śmierć, nie pyta nas o zdanie i przychodzi kiedy chce. Czasem zabiera swoje żniwo, a czasem pogrozi tylko mocno kosą i nauczy nas mądrzej, intensywniej i piękniej żyć. Pędząc po sukces i marzenia jesteśmy jak otumanieni. Nie liczymy się z tym, że nagle możemy dostać życiowej zadyszki i może nam zabraknąć sił, by dalej spełniać swoje role. A bywa, że z dnia na dzień los przewraca nasz świat do góry nogami. Tak, jak zrobił to Renacie. Kim jest ta kobieta?

Renata to główna bohaterka najnowszej powieści Agnieszki Lis. Jest żoną z kilkunastoletnim stażem małżeńskim i mamą trójki dzieci. Nie pracuje zawodowo, zajmuje się domem i wychowaniem swoich pociech. Jest aktywna i żyje w biegu. Codziennie ma masę obowiązków i świetnie sobie z nimi radzi. Jest niczym niezawodny i doskonały trybik w maszynie, aż nagle dopada ją przeziębienie. Ot z początku taka zwyczajna infekcja, która jednak nie chce minąć. Renata jest słaba, a zaniepokojony lekarz zaleca zrobienie badań. Diagnoza okazuje się gromem z jasnego nieba. W lekarskim gabinecie pada wyrok – białaczka. Rozpoczyna się walka z rakiem – skorupiakiem jak nazywa go nasza bohaterka na śmierć i życie...

„Karuzela” to książka, w której króluje zwyczajne życie. Nie znajdziecie w niej choć odrobinę lukru, słodkości czy romantyzmu. Na te rzeczy w fabule po prostu nie ma miejsca. Bo jest choroba i walka o zdrowie, o życie i bycie z rodziną, o każdy dzień z dziećmi, o spokojny sen oraz zwyczajnie zjedzony posiłek. Autorka w bardzo prawdziwy i realny sposób pokazuje nie tylko bitwę Renaty, ale i tragedię jej najbliższych. Rodzina w obliczu dramatu jednoczy się, wspiera chorą, pomaga jej dzieciom, ale nie jest idealnie, bohatersko i perfekcyjnie. Pojawiają się i błędy, mocne słowa, emocjonalne gesty, na wierzch wychodzą brudy i grzechy. Renata cierpi, bo zawodzi bliskich, bo zostawia dzieci i idzie do szpitala, bo inni muszą ją wyręczyć. Jej rodzina robi co może, by jak najlepiej funkcjonować i nie martwić żony, mamy i córki, ale zdarzają się trudne sytuacje, puszczają nerwy, ulatuje cierpliwość. Fabuła tej książki jest nieco inna niż wskazuje okładkowy opis. Jest jeszcze lepsza niż się wydaje, ba! jest perfekcyjna i łatwa w odbiorze, bo autentyczna. Wzrusza, oszałamia, szokuje. Daje do myślenia, zmusza do zastanowienia, mocno chwyta za serce. Ukazuje prawdę o bezwzględności choroby oraz o tym, że ogrania ona nie tylko chorego, ale i tych, którzy go kochają.

Ta powieść zbudowana jest głównie z dialogów, a Agnieszka Lis okazuje się ich mistrzynią. Kreśli je wzorowo i tym samym uwierzytelnia przekaz i wydźwięk tego tytułu. Najmocniejszym autem książki jest zakończenie. Trudno mi znaleźć słowa, by je ocenić, ale dodam, że takiego finału powieści obyczajowej jeszcze nie czytałam.
Piekło choroby nowotworowej jest okrutne, a ona sama zabiera wszystko. Ogałaca za życia i czyni żywym trupem. A my niekiedy zachowujemy się jak dzieci ze szkół opisanych w tej książce. Autorka uczy wyrozumiałości dla chorych, wskazuje jak ważną rolę pełni wsparcie, pomocna dłoń, przyjaźń i każde ciepłe słowo w tak dramatycznej sytuacji.

„Karuzela” to książka bardzo smutna, przy której nieodzownym dodatkiem jest nie tylko ciepła herbata i puszysty koc, ale i chusteczki, by ocierać łzy. Mimo poruszonej trudnej tematyki lekturę czyta się lekko i szybko. Ta książka wpisuje się na długo w naszą pamięć czy tego chcemy czy nie. Gorąco polecam jej przeczytanie. Niech dla każdego z nas będzie mądrą życiową lekcją. Niech nas uwrażliwi i uczyni lepszymi.

Konkurs - do wygrania powieść "Caraval. Chłopak, który smakował jak północ"

Dzień dobry!

Dziś zapraszam Was na konkurs w którym wygrać można najnowszą powieść "Caraval. Chłopak, który smakował jak północ".

Jej recenzję możecie znaleźć na moim blogu. Książka jest naprawdę świetna, a regulamin prosty.

A oto zasady zabawy:

 

1 - Organizatorem konkursu jestem ja, autorka tegoż bloga

2 - Sponsorem nagrody jest portal Więcej Kultury.pl - http://www.wiecejkultury.pl/

3 - Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest odpowiedź na pytanie:

W grze Caraval główną nagrodą jest spełnienie marzenia. Gdybyś Ty okazała/okazał się zwycięzcą o spełnienie jakiego marzenia byś poprosił? Napisz w kilku zdaniach - jestem bardzo ciekawa!

4 - Konkurs trwa od dziś tj. 14 stycznia 2017 do 22 stycznia 2017 do godziny 23.59.

5 - Ogłoszenie zwycięzców nastąpi w poście na tym blogu 24 stycznia 2017, a zwycięzca zostanie powiadomiony przeze mnie drogą mailową.

6 - Nagrodą jest książka w formie papierowej, otrzyma ją osoba, której odpowiedź spodoba mi się najbardziej. 

7 - Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest posiadanie adresu do wysyłki w Polsce.

8 - Jeśli osoba wybrana przeze mnie nie odezwie się w ciągu 7 dni, nagroda zostanie przyznana komu innemu.

9 - Odpowiedzi wraz z Waszym adresem mailowym zostawiajcie w komentarzach pod tym postem.

10 - Warunkiem konkursu jest polubienie profilu mojego bloga na FB

https://www.facebook.com/Cudownyswiatksiazek3blogspotcom-blog-1445518105731287/timeline/?ref=hl

 11 - Konkurs nie podlega przepisom Ustawy z dnia 29 lipca 1992 roku o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 roku Nr 4, poz. 27 z późn. zm.)

Stephanie Garber "Caraval. Chłopak, który smakował jak północ"

Wydawnictwo OMG Books

data premiery 15 luty 2017

stron 416

 ISBN 978-83-240-3729-2

gatunek literatura dla młodzieży / fantastyka

Wygraj w tej grze i spełnij marzenie!

"Caraval. Chłopak, który smakował jak północ" to debiutancka powieść z gatunku fantastyki i książek dla młodzieży, która wkrótce ukaże się w Polsce i ponad dwudziestu krajach na całym świecie. Będąc po jej lekturze wiem, że przeniesie ona tych, którzy po nią sięgną do niezwykłego, tajemniczego świata i pozwoli ponieść się emocjom niezwykłej gry. 

O zagraniu w nią marzyły rzesze jej fanów wśród których były dwie siostry. Scarlett i Tella. Całe swoje życie spędziły na małej wyspie wychowywane przez ojca i babcię po tym jak ich matka opuściła rodzinny dom. To właśnie babcia opowiedziała swoim wnuczkom o magii i wyjątkowości Caravalu. Marzeniem dzieci była próba zdobycia wyjątkowej nagrody czyli spełnieniu jakiegoś marzenia. Scarlett od dziecka pisała rokrocznie listy do Legendy z prośbą o zaproszenie jej i siostry do gry. Pozytywna odpowiedź nadeszła dość późno - niewiele przed zaaranżowanym przez ojca ślubem z hrabią, którego dziewczyna nie widziała na oczy. Mariaż miał służyć wyrwaniu się spod kurateli despotycznego i okrutnego rodzica. Siostry podjęły wspólnie ryzykowną decyzję i z pomocą przybyłego żeglarza Juliana udały się do miejsca rozgrywek nie powiadamiając o tym ojca. Szansa by uwolnić się od toksycznego taty okazała się zbyt kusząca. W trakcie podróży Legenda uprowadził Tellę, a ponowne z nią spotkanie stało się dla Scarlett priorytetem. Jak potoczyły się losy uroczych choć infantylnych sióstr dowiecie się po przeczytaniu książki, która w mojej ocenie zasługuje na pochwały i rekomendację. 

Długo nie sięgałam po gatunek jakim jest fantasy i być może też dlatego lekturę czytało mi się niezwykle przyjemnie. Bardzo szybko, po kilku stronach uległam jej czarowi i urokowi. Dałam się jej ponieść i nawet nie zauważyłam kiedy otaczającą mnie rzeczywistość przysłonił klimat tego tytułu. Ba, szybko poczułam się jak siostra głównych bohaterek, ubyło mi lat, a gra zaczarowała mnie jak wielu jej uczestników. Wkroczyłam do cudownego rodem z baśni świata i zaczęłam ekscytować się jego nastrojem. Łatwo mi to przyszło, gdyż książka jest świetnie, ba fenomenalnie nakreślona. Dopracowana, skrząca cudownością szczegółów, zachwycająca elementami fantastycznego świata, który owszem jest piękny i barwny, ale i niebezpieczny. Bo taka jest właśnie gra, która w nim się toczy. Zewsząd wyglądają niebezpieczeństwa i przeszkody, nikomu nie można ufać, a pozory mylą prawie zawsze. Piękno okazuje się brutalne, podstępne i złośliwe. Współzawodnicy są tylko pozornymi przyjaciółmi, a po bliższym poznaniu okazują się wrogami. Każdy krok jest ryzykiem, a chętnych do zdobycia głównego lauru jest wielu. I każdy będzie do niego dążył po trupach byle wygrać. W takim świecie znajduje się nagle Scarlett - dziewczyna często naiwna i infantylna, słodka i niedoświadczona, która łatwo daje się podejść. Na szczęście u jej boku pojawia się mężczyzna na którym słaba i delikatna dama może się wesprzeć.

 Fabuła książki nie pozwala się nudzić. Jest tajemniczo, ekscytująco i nieprzewidywalnie. Gra porywa, niespodzianka goni niespodziankę. 

Tę powieść mogę z czystym sumieniem polecić nie tylko miłośnikom gatunku jaki reprezentuje. To książka dzięki której można pokochać tego typu literaturę. Jest magicznie, jest sekretnie, jest czarująco. Uważajcie zaczynając czytać tę książkę, bo ona uzależnia od siebie i niezwykle wciąga. Trudno ją odłożyć bez dotarcia do ostatniej kropki. 

Jeśli ta recenzja sprawiła, że macie ochotę na lekturę powieści Stephanie Garber to śledźcie mojego bloga. Już jutro rozpocznie się tutaj książkowy konkurs w którym nagrodą będzie właśnie ta książka. Zapraszam!

Karolina Wilczyńska "Serce z bibuły"

Wydawnictwo Czwarta Strona

data wydania 2016

stron 320

ISBN 978-83-7976-488-4

W kobiecych sercach drzemie siła

Mówią o nas kobietach płeć piękna. Mówią o nas kobietach płeć słaba. A ja mówię, że kobieca słabość to jedno wielkie przekłamanie. Kto mi nie wierzy niech sięgnie po czwarty tom obyczajowej serii pióra Karoliny Wilczyńskiej. Niech przeczyta i niech się przekona, że panie to zdecydowanie płeć silna. Ba, bardzo silna i twarda, która gdy wymaga tego sytuacja potrafi dzielnie walczyć o swoje szczęście, o realizację swoich marzeń, o dzieci i ich przyszłość.

Do Jagodna trafiłam po raz czwarty. I znów zauroczył mnie jego klimat, atmosfera i postacie, które spotkałam na kartach książki. Były to przede wszystkim kobiety. I te, które poznałam we wcześniejszych tomach i nowa postać, którą bardzo polubiłam. A zatem co słychać w Jagodnie?

Tamara traci pracę i wpada w depresję. Zamyka się w sobie i cierpi. Na szczęście dzięki własnej sile i przyjaznym duszom z jej otoczenia zaczyna się wybudzać ze złego stanu. Powoli podnosi się po ciosie. Dzięki Marzenie i babci Rózi zaczyna na nowo tworzyć swój świat i walczyć o szczęście. Marzena jest zajęta „Projektem Jagodno” czyli remontem dworku hrabianek i przekształceniem jego części w centrum konferencyjno-hotelowo-szkoleniowe. Marysia zastanawia się nad sensem związku na odległość, a Małgosia nie odnosi sukcesu ze sklepikiem „Kolorowy szalik”. Pojawia się też nowa postać Jadwiga. Żona mężczyzny, który lubi wypić i przepić wypłatę. Matka, która mając niewiele musi zapewnić byt piątce dzieci. Kobieta, której największym marzeniem jest chwila spokoju i spacer czy kawałek kolorowej bibuły by wyczarować z niej piękne kwiaty, które wydają się być jak żywe. Zdaje się, że w życiu tej bohaterki gorzej już być nie może. A jednak los postanawia wystawić ją na kolejną próbę. Szykuje dla niej ciężki sprawdzian. Czy utalentowana Jadzia da sobie radę i podoła ciężkiemu brzemieniu?

Czwarty tom cieszącej się sporą popularnością obyczajowej serii, która rozgrywa się w czarującej scenerii nie odbiega klimatem ani jakością od tomów wcześniejszych. „Serce z bibuły” jest książką równie mądrą, ciepłą i otulającą. Ma w sobie tę szczególną atmosferę której brakuje nam w zwyczajnej codzienności. W tej powieści nikt nie jest sam. Nawet gdy ma kłopoty, trudne chwile i przeżywa gorszy okres w życiu. Zawsze obok znajdzie się życzliwa dusza, która pomoże, która doradzi, która szepnie dobre słowo. Ta powieść podobnie jak cały cykl to książka o kobietach i dla kobiet. Jej bohaterki są zwyczajne, mają wady, kompleksy, popełniają błędy. Dotyka ich proza życia, a ono samo daje się często we znaki i pozwala poczuć gorzki smak kłopotów i porażek. W sercach bohaterek drzemie jednak siła, która pozwala im się podnosić i wstawać, brać się z troskami za bary i przeć do przodu. I to w tej lekturze jest niezwykłe i urokliwe. Owszem bywają momenty nieco ckliwe, lekko słodkie, ale o to właśnie w takim tytule chodzi. By tu znaleźć oddech od brutalnej rzeczywistości, by podładować wyładowane akumulatory i nabrać nadziei na dobro drzemiące w ludziach i otaczającym świecie.

„Serce z bibuły” to książka wyważona, delikatna, miła i sympatyczna. Otulająca i uspokajająca. Relaksująca i optymistyczna. Naładowana dobrem, przyjacielską atmosferą i prostodusznością. Czyta się ją lekko i przyjemnie. Idealna propozycja dla zmęczonych brutalnością otoczenia, optymalna dla tych, którzy szukają rodzinnego ciepła i pozytywnych stron życia.

Stosik czyli TBR na zimowe wieczory

W długie zimowe wieczory i mroźne dni będę czytać:

- Colleen Hoover "November 9"

- Joanna Bator "Rok Królika"

- Magdalena Kordel "Anioł do wynajęcia"

- Natalia Osińska "Fanfik" - czytam właśnie i mocno ruszyła mną ta powieść

- Grzegorz Wielgus "Krzyżowiec"

Remigiusz Mróz "Świt, który nie nadejdzie"

Nina George "Księga snów" - recenzja już na blogu http://cudownyswiatksiazek3.blogspot.com/2016/12/nina-george-ksiega-snow.html 

- Marek Kamiński "Trzeci Biegun" - recenzja niebawem a książka rewelacyjna

- Andrzej Saramonowicz "Chłopcy"

- Susan Mary Warren "Nie znacie mnie"

- Janina Lesiak "Dobrawa pisze cv"

- Stephanie Garber "Caraval. Chłopak, który smakował jak północ"

Joanna Miszczuk "Nefrytowa szpilka"

Wydawnictwo Prószyński i S-ka

data wydania 2016

stron 304

ISBN 978-83-8069-470-5

Proza bardzo mocno kobieca

Przy wyborze książek, które czytam kieruję się swoim niezawodnym zmysłem. Bardzo często na odległość wyczuwam literacką perełkę, która mnie zachwyca od pierwszej litery do ostatniej kropki. Tak właśnie było z najnowszym tytułem Joanny Miszczuk, który opowiada niezwykle ciekawą historię. Niezbyt gruba książka kryje wspaniałą opowieść, której bohaterką jest wyjątkowo silna kobieta, dla której los bywał okrutny i rzucał jej kłody pod nogi, a ona parła do przodu nie bacząc na wszelkie przeciwności i kłopoty.

Melania Robak to osoba, która ciągle musiała walczyć o szczęście, przyjaźń, sukces, akceptację i zrozumienie. Życie zahartowało ją od młodych lat. W liceum chciała zapomnieć o koszmarze z podstawówki, zdobyć grono przyjaciół i nie być odmieńcem. Wychowana jedynie przez matkę dziewczyna nie mogła kupić koleżanek drogimi ubraniami, kosmetykami czy innymi dobrami, które sporo kosztują. Po śmierci matki i odkryciu prawdy o swojej przeszłości panna Robak postanowiła pokazać na co ją stać. Skończyła studia, zdobyła świetny fach, poradziła sobie za granicą, zyskała zawodowy prestiż i zakochała się w pewnym mężczyźnie. Ten związek mimo poważnych planów rozsypał się w proch. Mela wróciła do Polski i tu ułożyła sobie życie. Ale pewnego dnia zadzwonił telefon i przeszłość postanowiła o sobie przypomnieć...

„Nefrytowa szpilka” to powieść, której akcja rozgrywa się w trzech miastach, trzech państwach i na dwóch kontynentach. Sama historia to jakby trzy opowieści, które się wzajemnie uzupełniają i perfekcyjnie łączą w świetną całość, w fabułę, która nie pozwala na odłożenie książki przed przeczytaniem ostatniego zdania. Główna bohaterka to niezwykle mocna osobowość, która uparcie dąży do celu. Znajduje w sobie niewyczerpane pokłady sił, by walczyć z brakiem akceptacji u rówieśników, z chorobą, śmiercią i żałobą po matce. Melania wie, że tak naprawdę może liczyć tylko na siebie. Jako młoda dziewczyna doskonale radzi sobie z odrzuceniem przez osobę, dla której powinna być niezwykle ważna. Jako stojąca u progu zawodowego życia Mela wykorzystuje swój talent i dzięki sumiennej pracy osiąga zawodowy sukces, staje się zamożna i niezależna. A miłość? Czyż ta kobieta na nią nie zasługuje? I czy los podaruje jej kochaną osobę?

„Nefrytowa szpilka” ma wiele atutów. Uroku dodaje jej chiński pamiętnik Nije Ke Xin, który można traktować jako powieść w powieści. Autorce udało się świetnie przybliżyć atmosferę i klimat odległego azjatyckiego kraju, pokazać jego specyfikę. Zrobiła to bardzo dyskretnie i doskonale splotła ze sobą dwie rzeczywistości – chińską i rodzimą, a osiągnięty splot czyni książkę wyjątkową i oryginalną. Trudno odmówić temu tytułowi atrakcyjności. Lektura niesie w sobie pewne ważne przesłanie, które swoim postępowaniem realizuje Melania Robak. Los nie zawsze bywa łaskawy, nie zawsze przynosi nam to, o czym marzymy. Zawsze jednak możemy wziąć sprawy w swoje ręce i dążyć mimo wszystko do realizacji swoich planów. W życiu szkoda czasu na marudzenie, utyskiwanie i biadolenie. Owszem najłatwiej załamać ręce i się poddać. Warto jednak wziąć przykład z Meli i powalczyć o szczęście.
Powieść Joanny Miszczuk to świetna propozycja na zimowe wieczory. To książka napisana z polotem i pomysłem, to niesztampowa opowieść o miłości, walce z przeciwnościami losu, która obdarowuje czytelnika dobrą energią, która dodaje sił, gdy w życiu droga wiedzie pod górę. Polecam miłośnikom dobrego obyczaju i książek z egzotyką w tle.

Biedronkowe zdobycze zimowe

Co jakiś czas Biedronka, którą lubię i w której często robię zakupy organizuje kiermasze książek. Za mniej niż połowę ceny można nabyć ciekawe tytuły. Takich okazji to wypatruję dokładnie! Już nie raz moja biblioteczka dzięki tej sieci powiększyła się o super tytuły. Rankiem w poniedziałek odwiedziłam dwa biedronkowe sklepy. I tak oto powstał stosik, który widzicie na zdjęciu poniżej.

Moja biblioteczka została powiększona o następujące książki:

- Katarzyna Bonda "Tylko martwi nie kłamią" - Muza (wersja pocket)

- Andrzej Saramonowicz "Chłopcy"- Wielka Litera

- Susan May Warren "Nie znacie mnie" Wydawnictwo Święty Wojciech

- Baptiste Beaulien "Pacjentka z sali numer 7 " - Amber

- Katarzyna Berenika Miszczuk " Pustułka" - WAB

- James Scott "Bez litości" - WAB

- Marsha Mehran "Zupa z granatów" WAB

- M.J. McGrath "Chłopiec w śniegu" - Foksal

- Consilia Maria Lakotta "Nocna rozmowa" Wydawnictwo M

- Elisa Amoruso "Dzień dobry, kochanie " - Foksal

Top okładek 2016

I znów podsumowanie. Dziś proponuje top najpiękniejszych moim zdaniem okładek czyli coś dla srok książkowych. Sama nią jestem i przyznaję się bez bicia. Boli mnie jak piękna książka ma brzydką albo nie pasującą do treści okładkę. I często zdarza się, że sięgam po książkę przez okładkę.
 A więc co mi w oko wpadło - kolejność przypadkowa

Ciekawe nowości - styczeń 2017

Idzie nowe. Od tego miesiąca planuję co miesiąc post z polecankami najlepszych premier i wznowień z danego miesiąca. A zatem przed Wami to, co trafi do księgarń w styczniu 2017:

Premiera 10 styczeń

Recenzja tej książki znajdzie się wkrótce na blogu 

"Willow" to pierwszy tom nowej sagi V.C. Andrews. 

Willow de Beers jest dzieckiem adoptowanym, żyjącym w bolesnym rozdarciu pomiędzy ukochanym tatą a egoistyczną, bezwzględną matką, od której dowiaduje się, że jest córką pacjentki swojego ojca, wziętego psychiatry. Kiedy po śmierci rodziców Willow znajduje pamiętnik ojca, poznaje dalszy ciąg rodzinnego sekretu, który burzy podstawy jej świata. Aby poskładać go na nowo, rzuca studia i jedzie do Palm Beach tropem rodzonej matki. Tam, pod pozorem badań nad bogatą elitą, próbuje do niej dotrzeć i dowiedzieć się prawdy. Bajeczny blichtr Florydy jest w stanie olśnić każdego. Kiedy na horyzoncie pojawia się młody prawnik Thatcher Eaton, Willow wdaje się w gorący romans w cudownej scenerii. Ale mroczne tajemnice nie pozwalają o sobie zapomnieć, a złudny blask szczęścia nie jest w stanie ich przyćmić…

Premiera 12 styczeń 2017

Recenzja również ukaże się na blogu

"Czy kłamstwo lepsze jest od najgorszej prawdy? Czy wydarzenia z przeszłości mogą wpłynąć negatywnie na przyszłość? Czy rodzina może nas skrzywdzić? Jak pogodzić się z prawdą? Molly ma fajne życie, ciekawą pracę, kochającego męża i… pilnie strzeżoną tajemnicę z przeszłości. Ich rodzina wkrótce się powiększy – pojawi się w niej adoptowane dziecko, tymczasem Molly walczy z niepewnością i lękiem. Czy pokocha maleństwo, którego nie urodziła? Czy będzie dobrą matką? Uświadamia sobie, że prawdziwa rodzina powinna być zbudowana na prawdzie. Dwadzieścia lat wcześniej w tragicznych okolicznościach straciła ukochanego ojca. Nigdy nie wybaczyła bliskim kłamstw, jakimi ją karmili. Odeszła z domu i przed światem udawała sierotę. Teraz musi wyznać mężowi, że jej matka wcale nie umarła na raka, a jej krewni wciąż mieszkają w Morrison Ridge, małej miejscowości w Karolinie Północnej. Co więcej, Molly ma dwie matki – adopcyjną i biologiczną. I obie nigdy o niej nie zapomniały. Molly boi się teraz, że wyznanie prawdy przekreśli jej największe marzenie, by zostać matką i zrujnuje jej małżeństwo. Skoro pragnie być dobrą mamą, musi jednak znaleźć sposób, by pogodzić się ze swoją przeszłością i uwierzyć w przyszłość. 
Diane Chamberlain w swojej pełnej empatii, poruszającej i intrygującej powieści odkrywa przed czytelnikiem najgłębsze zakamarki ludzkiego serca, przypomina o tym, jak złożonym i kruchym tworem jest rodzina i jak bardzo zawikłane i niszczące może być kłamstwo."

Premiera 17 styczeń 2017

Recenzja znajdzie się na blogu

"Nie istnieją rodziny bez tajemnic. Co łączy dwie kobiety, które giną prawie w tej samej chwili? Dlaczego policjant strzela do swojego syna? Kim jest zagadkowy mężczyzna, który postanowił  zostać bogiem? Czy wart wiele milionów koncern farmaceutyczny skłóci rodzinę i pokaże jej prawdziwe oblicze?Zagadkowa śmierć obiecującej aktorki Luizy Orłowicz szokuje rodzinę i znajomych. Ciało ofiary przypomina obraz Toulouse-Lautreca. Sprawą jej morderstwa zajmuje się duet starych przyjaciół – prokurator Aleksander Zawadzki oraz były policjant Modest Tokaj. Przypadkowa zbrodnia? Ofiara szaleńca? A może Luiza sama była sobie winna? Wszystkie tropy prowadzą do wydarzeń z przeszłości, za które muszą zapłacić wszyscy…"

Premiera 11 styczeń 2017

Ten tytuł również będę recenzować.

"Polacy, którzy przeżyli Auschwitz. Ostatni moment, by posłuchać ocalonych.Józef Paczyński, rocznik 1920. Więzień numer 121 – z pierwszego transportu, fryzjer komendanta Rudolfa Hössa. Na pytanie, czemu nie poderżnął mu gardła, będzie musiał odpowiadać przez całe życie.

Marceli Godlewski, 1921, AK-owiec, egzekutor Kedywu. Po wielu miesiącach przesłuchań trafia do obozu, skąd ucieka przy pierwszej okazji.
Lidia Maksymowicz, najmłodsza. Uwięziona jako trzyletnia dziewczynka. Wystraszone dziecko ukrywające się pod pryczą przed wzrokiem doktora Mengele.
Karol Tendera, więzień numer 100 430. Zakażony tyfusem w ramach eksperymentu medycznego. Nigdy nie pogodzi się z tym, że można bezkarnie mówić o „polskich obozach zagłady”.
Stefan Lipniak, 1924. Czterdzieści cztery miesiące za drutami. Cała młodość. Niewiele o tym mówi, bo życie to nie tylko obóz.
Mija 70 lat. Byli więźniowie Auschwitz nadal żyją i są wśród nas. Spotykamy ich na ulicy, w tramwaju, w aptece. Mijamy w pośpiechu, nie zwracając uwagi. Wciąż mają dużo do opowiedzenia. Oto ich historie.

Polacy, którzy przeżyli Auschwitz. Ostatni moment, by posłuchać ocalonych."

Premiera 11 styczeń 2017

Patronat medialny portalu Lubimy Czytać, który będę recenzować.

"Że cię nie opuszczę aż do śmierci...
Renata żyje w nieustannym biegu. Trudno jej znaleźć choćby krótką chwilę tylko dla siebie. Cały dom jest na jej głowie, co przy trójce małych dzieci i ciągle nieobecnym mężu nie jest łatwe. Poza tym, od pewnego czasu kobieta boryka się z różnymi dolegliwościami. Najlżejszy dotyk sprawia, że na jej ciele pojawiają się sińce. Diagnoza lekarska jest jednoznaczna – Renata choruje na białaczkę. Ta wiadomość zupełnie przewraca do góry nogami życie jej i oraz całej rodziny.
"Karuzela" to niezwykła opowieść o walce z okrutną chorobą. Pełna ciepła i subtelnego humoru. To nie tylko historia Renaty, ale także całej jej rodziny, która w obliczu tragedii jednoczy się na nowo. Są bowiem sytuacje, w których człowiek nie może być sam. Zwłaszcza, gdy każda chwila jest walką o powrót do normalności, o jeszcze jeden mały krok."

Premiera 14 styczeń

Recenzję przeczytacie niedługo na moim blogu

"Życie Róży jest uporządkowane i przewidywalne: praca w szkole, mieszkanie na krakowskim strzeżonym osiedlu, ukochany mąż. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko dziecka. Wszystko zmienia się w dniu, w którym odkrywa tajemnicę swojego męża Daniela...
Choroba ukochanego wuja potęguje jej wewnętrzne splątanie. Podejmuje decyzję, której konsekwencje doprowadzają ją do miasta na północy Francji i pewnego domu. Jaką rolę odegra przedziwne miejsce o nazwie Maison i jej tajemniczy szef Christophe?"

(opisy pochodzą ze stron www.empik.com. oraz www.lubimyczytac.pl